________________
न
मो
34
त
14, 21
स्मै
દશવૈકાલિકસૂત્ર ભાગ-૩
प्रश्न : प्रेम न थुडे, न नांचे ?
उत्तर : विराधना न थाय से माटे... (गमे त्यांनांचे जने त्यां सथित्त भाटीપાણી વગેરે હોય તો તેની વિરાધના થાય... ત્રસજીવો હોય તો તેની વિરાધના થાય...) પરંતુ હાથથી એ ઠળીયા-હાડકાદિને પકડીને એકાંતસ્થાનમાં જાય .
એકાંતમાં જઈને અચિત્ત સ્થાન જોઈને, યતનાપૂર્વક પરઠવે. પરઠવીને પ્રતિક્રમણ
अरे.
मध्य प सूत्र- ८७, ८८
વસતિને આશ્રયીને ભોજવિવિધ જણાવે છે.
ગા.૮૭-૮૮ ક્યારેક સાધુ ઉપાશ્રયે આવીને વાપરવા માટે ઈચ્છે. પિંડપાત સહિત આવીને, ઉંદુક સ્થાનને પ્રતિલેખીને, વિનયથી પ્રવેશીને, ગુરુની પાસે ઈરિયાવહી उरीने, खावेतो छतो ते साधु प्रतिभा (डा (उस्सग्ग) १२.
1
આ ગાથાનો ભાવાર્થ પૂર્વની જેમ સમજવો.
वसतिमधिकृत्य भोजनविधिमाह
S
सिआय भिक्खू इच्छिज्जा, सिज्जमागम्म भुत्तुअं । सपिंडपायमागम्म, स्तु उंडुअं पडिलेहिआ ॥८७॥ विणणं पविसित्ता, सगासे गुरुणो मुणी । इरियावहियमायाय, आगओ अ पडिक्कमे ॥८८॥
जि
न
शा
'सिआ य'त्ति सूत्रं, 'स्यात्' कदाचित् तदन्यकारणाभावे सति भिक्षुरिच्छेत् 'शय्यां' वसतिमागम्य परिभोक्तुं तत्रायं विधिः सह पिण्डपातेन-विशुद्धसमुदानेनागम्य, वसतिमिति गम्यते, तत्र बहिरेवोन्दुकं - स्थानं प्रत्युपेक्ष्य विधिना तत्रस्थः पिण्डपातं स विशोधयेदिति सूत्रार्थः ॥८७॥ तत ऊर्ध्वं 'विणएण 'त्ति सूत्रं, विशोध्य पिण्डं बहिः ना ‘विनयेन' नैषेधिकीनमः क्षमाश्रमणेभ्यो ऽञ्जलिकरणलक्षणेन प्रविश्य, वसतिमिति
य
गम्यते, सकाशे गुरोः मुनिः, गुरुसमीप इत्यर्थः, 'ईर्यापथिकामादाय' “इच्छामि पडिक्कमिउं इरियावहियाए" इत्यादि पठित्वा सूत्रं, आगतश्च गुरुसमीपं प्रतिक्रामेत्कायोत्सर्गं कुर्यादिति सूत्रार्थः ॥ ८८ ॥
ટીકાર્થ : ક્યારેક એવું બને કે અન્ય ગામ જવાથી તરસ-ભૂખ લાગવી એકારણ કે એ સિવાયના બીજા પણ બહાર ગોચરી કરવાના કારણો જયારે ન હોય ત્યારે સાધુ ઉપાશ્રયમાં આવીને ગોચરી વાપરવાની ઈચ્છા કરે.
८५
* *
न
त
न
शा
