________________
, ૫
Aી ૧
It
હુ દશવૈકાલિકસૂગ ભાગ-૩ કલા અધ્ય. ૫.૧ સૂત્ર-૯૦ થી ૯૯ કે
'तित्तगं वत्ति सूत्रं, तिक्तकं वा एलुकवालुङ्कादि, कटुकं वा आर्द्रकतीमनादि, त कषायं वल्लादि, अम्लं तक्रारनालादि, मधुरं क्षीरमध्वादि, लवणं वा प्रकृतिक्षारं तथाविधं * शाकादि लवणोत्कटं वाऽन्यत्, एतत्तिक्तादि ‘लब्धम्' आगमोक्तेन विधिना प्राप्तम् । * 'अन्यार्थम्' अक्षोपाङ्गन्यायेन परमार्थतो मोक्षार्थं प्रयुक्तं तत्साधकमितिकृत्वा * | मधुघतमिव च भुञ्जीत संयतः, न वर्णाद्यर्थम्, अथवा मधुघृतमिव 'णो वामाओ हणुआओ दाहिणं हणुअं संचारेज्ज'त्ति सूत्रार्थः ॥९७॥
ટીકાર્થ : તિતિક – એલુક, વાલ્કાદિ (કડવી વસ્તુ) કટુક - આદ્રક, તીમનાદિ (તીખી વસ્તુ) અમ્લ - છાશ, આરનાલાદિ ખાટી વસ્તુ મધુર - દૂધ, મધુ વગેરે મીઠી વસ્તુ (મધું એટલે ખાંડ વગેરે જેવી મીઠાશવાળી વસ્તુ) |
લવણ – સ્વભાવથી જ ખારા તેવા પ્રકારના શાક વગેરે અથવા તો વધુ મીઠાવાળી |R બીજી કોઈ વસ્તુ. છે એ બધું આગમમાં કહેલી વિધિથી મેળવાયેલું હોય
અને આ બધું અન્યને માટે પ્રયુક્ત હોય. અર્થાત્ સાધુ શરીર માટે નહિ, પરંતુ | ગાડામાં જેમ તેલ પૂરવામાં આવે એ ન્યાયથી પરમાર્થથી તો મોક્ષને માટે જ વાપરે છે. જ આ ભોજન પરમાર્થથી મોક્ષ સાધક છે એટલે સાધુ મધુ-ઘીની જેમ વાપરે. પણ શરીરનો - વર્ણ વધે, સારો સ્વાદ મળે... એ બધા માટે ન વાપરે. | અથવા તો આવો અર્થ પણ થાય કે સાકરમિશ્રિત ઘી પ્રવાહી રૂપ હોય અને એ સીધું જ પેટમાં ઉતરી જાય. એને મોઢામાં ડાબી-જમણી બાજુ વાગોળવાનું ન હોય. એમ સાધુ ડાબી દાઢમાંથી જમણી દાઢમાં ખાદ્યવસ્તુને ન લઈ જાય... એમ જમણી દાઢમાંથી " ડાબી દાઢમાં ન લઈ જાય... ટુંકમાં કોઈપણ એકજ બાજુથી ભોજન વાપરી લે.
વિદ્ય
अरसं विरसं वावि, सूइअं वा असूइअं । उल्लं वा जइवा सुक्कं , मंथुकुम्मासभोअणं ॥९८॥ उप्पण्णं नाइहीलिज्जा, अप्पं वा बहु फासुअं । मुहालद्धं मुहाजीवी, * મુનિન્ના હોસવજ્ઞi ? .
45
=
=
=
=