________________
स्त
तत्र समानकर्तृकयोः पूर्वकाले क्त्वाप्रत्ययविधानात् प्रज्ञाप्य किमत आह હવે સમાનકર્તાવાળી બે ક્રિયામાં પૂર્વકાલીન ક્રિયાને ત્થા પ્રત્યય લાગે. અહીં न प्रज्ञाप्य भां त्वा-य( यप् ) लाग्यो छे भेटले सह रीते प्रश्न थाय } प्रस्तावना दुरीने न मो पछी शुं ४२शो ?
એ હવે કહે છે.
त
स्म
દશવૈકાલિકસૂત્ર ભાગ-૧
અધ્ય. ૧ નિયુકિત - 3
व्याख्या-नामादिमङ्गलं चतुर्विधमपि 'प्रज्ञाप्य' प्ररूप्येति गाथार्थः ॥ टीडार्थ : (गाथार्थवत् स्पष्ट छे.)
ना
य
-
S
सुयनाणे अणुओगेणाहिगयं सो चउव्विहो होइ । चरणकरणाणुओगे धम्मे गणिए (काले) स्तु य दविए य || ३ ||
નિર્યુક્તિ-૩ ગાથાર્થ : શ્રુતજ્ઞાનમાં અનુયોગવડે અધિકૃત = અધિકાર છે. તે અનુયોગ याप्रकारे छे. २२शानुयोग, धर्मस्थानुयोग, असानुयोग, द्रव्यानुयोग.
***
१७
न
शा
शा
Д
व्याख्या- श्रुतं च तद् ज्ञानं च श्रुतज्ञानं तस्मिन् श्रुतज्ञाने अनुयोगेनाधिकृतम्, | अनुयोगेनाधिकार इत्यर्थः, इयमत्र भावना - भावमङ्गलाधिकारे श्रुतज्ञानेनाधिकार:, तथा चोक्तम् – ‘एत्थं पुण अहिगारो सुयणाणेणं जओ सुएणं तु । सेसाणमप्पणोऽविय अणुओ पवदितो ॥१॥" तस्य चोद्देशादयः प्रवर्त्तन्ते इति, उक्तं च - " सुअणाणस्स | उद्देसो समुद्देसो अणुन्ना अणुओगो पवत्तइ" तत्रादावेवोद्दिष्टस्य समुद्दिष्टस्य समनुज्ञातस्य च. सतः अनुयोगो भवतीत्यतो नियुक्तिकारेणाभ्यधायि 'श्रुतज्ञानेऽनुयोगेनाधिकृत 'मिि म 'सः' अनुयोगश्चतुर्विधो भवति, कथम् ? - ' चरणकरणानुयोगः' चर्यत इति चरणंव्रतादि, यथोक्तम् – 'वय समणधम्मसंजमवेयावच्चं च बंभगुत्तीओ । णाणादितियं तव कोहनिग्गहाई चरणमेयं ॥१॥" क्रियते इति करणं-पिण्डविशुद्ध्यादि, उक्तं च | "पिंडविसोही समिई भावण पडिमा य इंदियनिरोहो । पडिलेहण गुत्तीओ अभिग्गहा चेव करणं तु ॥१॥" चरणकरणयोरनुयोगश्चरणकरणानुयोगः, अनुरूपो योगोऽनुयोगःसूत्रस्यार्थेन सार्द्धमनुरूपः सम्बन्धो, व्याख्यानमित्यर्थः, एकारान्तः शब्दः प्राकृतशैल्या | प्रथमा( द्वितीया ) न्तोऽपि द्रष्टव्यः, यथा 'कयरे आगच्छइ दित्तरूवे' इत्यादि, 'धर्म' इति धर्मकथानुयोगः, 'काले' चेति कालानुयोगश्च गणितानुयोगश्चेत्यर्थः, 'द्रव्ये चे 'ति
ना
य
—
त
H
5