Page Text
________________
પ્રભુના બીજો ભવ : વનમાં થયેલ હાથીનું વર્ણન
[ ૧૯ ]
બુદ્ધિથી જોવા યાગ્ય છે, અને તું તે બંને પણ મારે છે, તેથી તું અમારે જોવાને પણ લાયક નથી. ” આ પ્રમાણે અતિ કઠાર શબ્દાવડે તિરસ્કાર કરાયા છતાં પણ અતિ કાપવડે કંપતા શરીરવાળા તે કમઠ મુનિજનાથી લજજા પામી તરત જ ત્યાંથી નીકળી ગયા. પછી તાપસેાએ દયાવડે જો કે મરુભૂતિને પાણીથી સીંચ્યા અને તેની સંવાહના (સેવા) કરી તેા પણ મ સ્થાનમાં મરાયે હાવાથી તે મરણ પામ્યા. ત્યારપછી તથાપ્રકારની માટી વેદનાથી સમ્યકત્વના ભંગ જેને ઉત્પન્ન થયા હતા એવા, અરિહંત ભગવાનના ચરણકમળનું સ્મરણુ નહીં કરતા અને પાંચનમસ્કારને પણ નહીં સ્મરણ કરતા તે મહાત્મા ( મરુભૂતિ ) કર્મીના અર્ચિત્ય સામર્થ્યથી, કર્મની ગતિ બુદ્ધિના વિષયને ઉલ્લંઘન કરનાર હાવાથી અને આત્ત ધ્યાનના વશપણાથી તિર્યંચ આયુષ્યના બધને નિકાચિત કરી મેાટા કરાયા શિખરારૂપી સૈન્યના આડંબરવાળા પતાવડે દુ:ખે કરીને ગમન કરી શકાય તેવા, ઉગ્ર અને મોટા શુંઢરૂપી દંડવડે વિકસ્વર પાંદડાવાળા શણૂકી વૃક્ષેાના વનને ખંડન કરનાર, ઇચ્છા પ્રમાણે ચાલતા અને માટી તૃષ્ણાના અધિકપણાથી ક્રીડા કરતા ભૃગરાજ (સિંહુ ), હાથી અને ગવય( મળદ )વડે કરીને ભયકર, ભિલ્લુ લેાકેાએ કાન સુધી ખેંચેલા હેાવાથી કુંડળ જેવા થયેલા ધનુષ્યથી ઉઠતા ( નીકળતા ) ખાણવડે મરાયેલા સિંહુ અને વાઘના સમૂહના કોલાહલ ( શબ્દ ) વાળા અને સ્થાપન કરેલા ( ઉગેલા ) વૃક્ષેાના સમૂહથી સુશેાભિત મેટા દંડકારણ્ય નામના વનને વિષે માટા હાથીના ટોળાને મધ્યે એક હાથણીના ગર્ભમાં ઉત્પન્ન થયા. પછી જન્મ પામેલ તે હાથીનું શરીર જૂદા જૂદા અંગના અવયવાવડે શાલવા લાગ્યું, અને શરીર વૃદ્ધિ પામવાથી મેાટા યૌવનને પામ્યા. સારી રીતે પ્રતિષ્ઠા પામેલા અને પુષ્ટ સાત અંગવડે વ્યાસ ( સહિત) ભદ્રં જાતિપણાને પામેલા અને ભૂમિપતિ( રાજા )ની જેમ ચિંતારહિત દાન( મદ )રૂપી જળવડે તેનેા કર ( સૂંઢ–હાથ ) સિંચાયેલા હતા, સારા મણિની જેવા શ્રેષ્ઠ દાંતવાળા અને નાકરની જેમ સુંદર કુભ ( કુંભસ્થળ-ઘડા )વડે સુશેાભિત મસ્તકવાળા અને જાણે જગમપણાને પામેલેા ( હાલતા ચાલતા ) અંજગિરિ પ ત હાય તેમ શેાભતા હતા. તે યૂથ( ટાળા )ના અધિપતિપણાને પામીને ઇચ્છા પ્રમાણે મંદ ગતિવાળા અને હાથણીઓના શરીરને સ્પર્શી કરવા માટે શુંડાઇડને ( સૂંઢને ) લાંબેા કરતા હતા. જૂદી જૂદી ક્રીડાના રાગથી ઉત્પન્ન થયેલ અત્યંત મેટા રતિરસના વિલાસવાળા અને હાથણીએએ આપેલા અતિ મેટા સહૂકી વૃક્ષના પદ્મવાને ખાતા હતા. ગંડસ્થળના મન્નજળના મેાટા સુગંધી ઉગાર( એડકાર )ના ગૌરવવડે ભરપૂર હતા, અને ગંભીર મેાટા સરોવરમાં શરીરના ધાવાવડે સંતેાષને પામતા હતા. નેત્રના રાતા કિરણેાવડે વ્યાસ ( સહિત ) ભમરાઓની શ્રેણિના જેવી કાંતિવાળા અને અચિર પ્રભાવડે મનેાહર શરૂ થયેલા વાદળાના સમૂહની જેમ તે શાભતા હતા. તેના શરીરના અગ્રભાગ અતિ ઉંચા હતા, ઉગ્ર શુંડાદ ડને અત્યંત ઉછાળતા હતા, અને જાણે એરાવણુ હાથીને સ્વર્ગથી આકર્ષણુ કરવાના મનવાળા હાય તેમ જોતા હતા. આ પ્રમાણે
| SR No. | 005760 |
| Book Title | Parshwanath Prabhu Charitra |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Devbhadracharya |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha |
| Publication Year | |
| Total Pages | 574 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 14 MB |