________________
તૃતીય પ્રસ્તાવ–સેળ ભવ.
(૫૭) નથી ? વિબુધજને એ નિદિત છતાં અને મર્યાદારહિત છતાં એ ક તુચ્છ માણસ પણ વિષયાસક્ત જનને દુર્વિનય ન કરે ? અર્થાત્ તે હલકટ જન પણ તેમને અનાદર કર્યા વિના ન રહે. વળી મૃગાક્ષી-કામિનીઓ, એ વિષયના નિશ્ચય નિવિઘ કારણરૂપ છે. પાપી વિધાતાએ એ અંગનાઓને શા માટે ઉત્પન્ન કરી હશે? મનુષ્ય જે યુવતિજનથી વિમુખ હોય, તે દુર્ગતિનાં દુઃખે તે સ્વમમાં પણ કદિ જોઈ ન શકે. હસ્તીઓના પાશ સમાન, હરિને વિષમબંધનરૂપ વાગરા-જાળ સમાન, પક્ષીઓને પંજરતુલ્ય, પતંગેને દીપકની શિખાતુલ્ય તથા મત્સ્યોને જાળ સમાન એવું આ મહિલારૂપ મોટું યંત્ર, સ્વેચ્છાએ સુખ ભેગવતા લોકો માટે અહા ! વિધાતાએ બનાવેલ છે અને વળી જેમના મનમાં હરિણાક્ષીને વાસ નથી, તેમને નવમાલતીના પરિમલથી પુષ્ટ, નવકુસુમને સુરભિગંધ પણ શું કરી શકે તેમ છે ? સકલ લોકોને સતાવનાર તથા મન્મથને અત્યંત જગાડનાર એ મલયાનિલ-મલયાચલને પવન પણ યુવતિવિરક્તજનને કદિ ચલાયમાન ન જ કરી શકે. તેમજ શર ઋતુના ચંદ્રકિરણોથી ઉજવળ એવી કેમુદીચાંદની પંચબાણુ–કામના બળને દળવામાં ધીર એવા પુરૂ
ને લેશ પણ વિકાર ઉપજાવી શકે નહિ. વનરૂપ તિમિરથી વિવેક-લોચન આચ્છાદિત થતાં અહા ! હું દુષ્ટમતિ આટલે કાલ પૂર્વે, નિરર્થક ગૃહાવાસમાં શું કરવા રહ્યો? અથવા તે ગઈ વસ્તુને મારે નિરર્થક શેક શો કરે ? હજી પણ કાંઈ બગડ્યું નથી, માટે હું ધર્મ-કર્મમાં તત્પર થાઉં.”. | એ પ્રમાણે અંતરમાં મહાસંવેગ પ્રગટ થતાં, સર્વથા વિષયવિરાગ વધતાં
અને સંસારની અસારતાને નિશ્ચય થતાં તે વિશ્વભૂતિકુમાર સંભૂતિસૂરિની પાસે ગયે, કે જે અતિપ્રશસ્ત ગુણ-રત્નના સાગર, તેજસમૂહથી દિવાકરતુલ્ય, સામ્ય-ગુણથી સંપૂર્ણ ચંદ્રમા સમાન, વિશુદ્ધ-સુખની વલ્લિ–વેલીના કંદતુલ્ય, મેરૂ પર્વતના શિખર સમાન નિશ્ચલ, સંઘના કાર્યો કરવાને સમર્થ, દેવે અને નરેદ્ર જેની આજ્ઞા ઉઠાવી રહ્યા છે, દુષ્ટ કામરૂપ તમ–પડેલને નાશ કરનાર, તપરૂપ અગ્નિથી પાપને દગ્ધ કરનાર વિશુદ્ધ ભાવનાયુક્ત, સદા ત્રિગુપ્તિએ ગુપ્ત, પ્રશસ્ત લેશ્યા સહિત, પ્રચંડ ત્રિદંડથી વર્જિત, જિનેંદ્રના માર્ગમાં ઉત્કંઠિત, ક્રોધ, માન, માયા અને મેહને પરાસ્ત કરનાર, ભવ્યજનેને બંધ આપનાર, કુતીર્થીઓના દર્યને દળનાર, અપૂર્વ કલ્પવૃક્ષ સમાન, શત્રુપક્ષ જેમને નષ્ટ થયે છે એવા મુનિવરથી વંદિત, સમસ્ત લોકોને આનંદ પમાડનાર, અનેક સંશને છેદનાર અને સર્વ દેષથી મુક્ત એવા ગુરૂ મહારાજને જોતાં, જાણે સમસ્ત તીર્થોના દર્શનથી પવિત્ર થયેલ હોય તેવા પિતાના આત્માને માનતે કુમાર સર્વ આદરપૂર્વક ચરણ-કમળને વંદન કરીને તે પાસેના ભૂમિભાગ પર બેઠે,