________________
શ્રી મહાવીરચરિત્ર.
મિથ્યાત્વ, કષાય, પ્રમાદ અને મન, વચન, કાયા સંબંધી દુષ્ટ યુગ વિગેરે કારણેએ કરીને જીવને અત્યંત ભયંકર અને દઢ કર્મબંધ થાય છે. તેથી કરીને તે જીવ રાજ્યભ્રષ્ટની જેમ સર્વદા નરક અને તિર્યંચના સ્થામાં તથા કિટિબષિક દેવ અને મનુષ્યના ભવમાં અત્યંત તીણ દુઃખને અનુભવે છે. વળી નિર્મળ જ્ઞાન, ચારિત્ર અને શ્રદ્ધા(સમ્યક્ત્વ)રૂપ મેટા હેતુઓ વડે જે કર્મને વિયેગ થે, તે શિવસુખના ફળને આપનાર મક્ષ જાણ. અહીં કેઈ શંકા કરે કે-“જીવ અને કર્મને અનાદિ કાળને સંબંધ છે તેથી તેમનું જુદાપણું શી રીતે થાય?” તેને જવાબ આપે છે કે જેમ સુવર્ણ અને માટીને પરસ્પર અનાદિ કાળને સંગ છે તે જેમ અગ્નિવડે જુદે પડે છે તેમ અહીં પણ જીવ અને કમને વિશિષ્ટ જ્ઞાનાદિક કારણથી વિયોગ થઈ શકે છે તેથી મિક્ષ પિતાની મેળે જ સિદ્ધ થાય છે.”
આ પ્રમાણે સંશયરૂપી અંધકાર નાશ પામવાથી જગદગુરૂના ચરણકમળને નમીને સાડાત્રણ સે શિષ્યના પરિવાર સહિત મંડિકે અનગાર-માર્ગ (સાધુ-. માર્ગ) અંગીકાર કર્યો. (૬)
ત્યારપછી માર્યા નામને અધ્યાપક પણ અનુપમ માહોમ્યવાળા સ્વામીને જાણીને સમવસરણમાં આવ્યો. તેને ભગવાને કહ્યું કે-“ હે ભદ્ર! તું દેવના અભાવના વિષયવાળા સંદેહને ધારણ કરે છે. તે સંદેહને અત્યારે તું ત્યાગ કર, કેમકે પદાર્થ પ્રત્યક્ષ દેખાતે હોય તે વખતે અનુમાનની કલ્પના કરવાથી શું ફળ? આ પ્રત્યક્ષપણે જ નિમેળ મણિના કુંડળના તેજસમૂહવડે વિકસ્વર ગંડસ્થળવાળા, દિવ્ય વસ્ત્રોને ધારણ કરનારા, શરીરની કાંતિવડે દિશાઓના સમૂહને ઉદ્યોત કરનારા, મહાસુખમાં રહેલા, આકાશમાં ગતિ કરનારા અને મુનિઓની જેમ જેમના શાસનને પરાભવ ન થઈ શકે તેવા દે હમણું અહીં જ વર્તે છે, તેથી તેમના વિષે અભાવની કલ્પના કરવી અયોગ્ય છે. જે અન્ય કાળે આ દેવે દેખાતા નથી તે મૃત્યુલેકના ગંધના અત્યંત અશુભપણને લીધે અને નાટકનું અવલોકન વિગેરે કાર્ય માં નિરંતર ચિત્તના વ્યાક્ષેપને લીધે કઈ પણ પ્રકારે આવવાને ઈચ્છતા નથી. અને જિનજન્માભિષેક વિગેરે કાર્યોમાં ભક્તિના ભારથી આદરવાળા થઈને આવે પણ છે. ” આ પ્રમાણે વસ્તુતત્વ જાણને મૈયે સાડાત્રણ સો શિષ્યના પરિવાર સહિત ભાવસાર ( ભાવપૂર્વક) જિનદીક્ષા અંગીકાર કરી. (૭)
ત્યારપછી કૌતુકવડે વ્યાકુળ ચિત્તવાળા અકપિત પણ પિતાને સંશય