________________
ષષ્ઠ પ્રસ્તાવ–સુરસેનનુ વૈતાઢ્ય પર્વતપર જવું.
૩૦૫
'
2
તમારાવડે આ વસુંધરા બહુરત્ના કેમ ન ગણાય ? કે જ્યાં અદ્યાપિ પરહિત સાધવામાં તત્પર તમારા જેવા સત્પુરૂષા સાક્ષાત્ વિદ્યમાન છે. હે મહાનુ ભાવ ! તમારૂં દર્શન દુર્લીલ છતાં જે મને દૃષ્ટિગોચર થયા, તેથી ખરેખર મારા સર્વ સમીહિતની સિદ્ધિ થઇ. વળી તમારા સચ્ચરિત્રથી જ જો કે જગતમાં નામ-ગોત્રની ઉત્કૃષ્ટતા પ્રગટ છે, છતાં વિશેષ જાણવા માટે મારૂ હૃદય ઝંખે છે. ’ પછી કુમારે તેના અભિપ્રાય જાણી, દુષ્ટ અશ્વે અપહરણ કર્યાં પ.તનેા પોતાના બધા વૃત્તાંત તેને કડી સભળાવ્યા. એટલે વિદ્યાધરે કહ્યું-‘ હે કુમાર ! શું મને જીવિત આપવા માટે જ તમે અહીં આવ્યા કે અન્ય કાંઈ કારણ પણ હતું ? ' કુમાર ખેલ્યા− કૌતુહુળને લીધે જ, પણ અન્ય કારણ ન હતુ. ' વિદ્યાધરે જણાવ્યુ – જો એમ હોય તે મારા પર અનુગ્રહ કરા અને વૈતાઢ્ય પર્યંત પર ચાલે, ત્યાં અનેક આશ્ચયૅ જુએ અને પેાતાના દ નથી મારા કુટુંબ પર પ્રસાદ કરે. ' ત્યારે અત્યંત કૌતુક જોવાને આતુર હાવાથી કુમારે તે કબૂલ કર્યું. પછી કુમારને લઇને તે વિદ્યાધર, તિમિર સમૂહવડે શ્યામ થયેલા આકાશમાં ઉડ્યો અને નિમેષ માત્રમાં વૈતાઢ્ય પતે પહેાંચ્યા. ત્યાં પેાતાના ભવનમાં પ્રવેશ કર્યાં અને કુમારના તેણે લેાજનાદિકથી ભારે સત્કાર કર્યાં. એવામાં તે ભીલ એક પહેાર સુધીમાં કુમાર ન આવવાથી વનિકુંજોમાં લાંબે વખત શેાધ કરી, દુ:ખાત્ત થઇ પેાતાની ગુફામાં ચાલ્યા ગયા. અહીં કુમાર કનકચૂડ સાથે સુરભિ પારિજાત-મંજરીના ગધથી ન્યાસ, વિષમ ગિરિતટથી પડતા નિઝરણાના ઝંકારવડે મનાહર, સવિલાસ કિન્નરયુગલાના `સ'ગીત-નિવડે સુંદર અને નિકુ ંજવડે. શેભાયમાન એવા વેતા ત્યની પાસેના પ્રદેશમાં ફરવા લાગ્યા. એમ પરિભ્રમણ કરતાં કૌતુકથી જેના લેાચન વિકાસ પામી રહ્યા છે એવા કુમારે, એક શિલા તળે એક પગે પાતાના સર્વાંગના ભાર સ્થાપી, ભુજાયુગલને ઉંચું કરી, ધ્યાનવશે પ્રચ`ડ સૂર્ય મ`ડળ સામે નિશ્ચળ લાચન સ્થાપન કરી, પર્યંત સમાન નિષ્ક પપણે પ્રતિમાએ રહેલા એક ચારણશ્રમણને જોયા. તેમને જોતાં અંતરમાં ઉદ્ભવતા ભારે હર્ષથી રામાંચિત થતાં કુમારે કનકચૂડને કહ્યુ` કે- હે ભદ્રે ! ચાલ, આ મહાત્માને વંદન કરતાં પાપ ધોઈને આત્માને પાવન કરીએ. ' વિદ્યાધરે કહ્યુ -‘ ભલે, ચાલા. ’ પછી મુનિ સમીપે જતાં તેમણે વિનયથી પ્રણામ કર્યાં. ત્યારે મુનિએ પણ તેમની ચેાગ્યતા જાણીને કાયાત્સગ પાર્યાં અને ઉચિત સ્થાને બેસતાં ‘ આ લાકે હજી મૂળ-ગુણસ્થાને વર્તે છે ' એમ ધારી તેમણે જણાવ્યું કે-‘ હે મહાનુભાવે !
૩૯ - ૨