________________
શ્રી મહાવીર ચરિત્ર.
એ પ્રમાણે નયસારની વિનતિથી, પ્રત્યક્ષ ધર્મના નિધાન સમાન, ધીર અને યુગ-ધંસરી પ્રમાણ ભૂમિમાં દષ્ટિને સ્થાપન કરનાર એવા તે મુનિઓ તેના આવાસમાં ગયા. ત્યાં પુણ્યસંગે સાધુદર્શનથી ઉત્પન્ન થયેલા સ્નેહને લીધે વૃદ્ધિ પામેલ તીવ્ર શ્રદ્ધાથી તેણે વિધિપૂર્વક સાધુઓને ઉત્તમ આહારપાણ પડિલાવ્યા. એટલે ભકત-પાન હેરી પાછા ફરીને જંતુ રહિત નિર્દોષ સ્થાને ઈરિયાવહી પડિક્કમી, ભકત-પાન આલેચી, ચૈત્યવંદન કરી, તે કાલને ઉચિત સઝાય આચરી, ક્ષણવાર શુભ ધ્યાનમાં વ્યતીત કરી, રાગ, દ્વેષને પરિહરીને તે મુનિઓએ આહાર-પાણીનો ઉપયોગ કર્યો. એવામાં નયસાર પણ પિતાના આત્માને કૃતાર્થ માનતે ભજન કરીને મુનિઓ પાસે આવ્યા અને કહેવા લાગે કે –“હે ભગવન ! તમે મારી સાથે આવે, હું તમને નગરને માર્ગ બતાવું.” એટલે સાધુઓ તેની સાથે ચાલ્યા. તેમનામાં એક મુનિ ધર્મ કથાની લબ્ધિથી સંપન્ન હતા. તેમણે જાણ્યું કે આ વખતે એને ધર્મ પમાડવાને સારે ગ છે. માટે અવશ્ય એ સદ્ધર્મમાં જોડવા લાયક છે.” એમ ધારીને મુનિએ તે નયસારને કહ્યું કે: “હે મહાયશી માર્ગ ભ્રષ્ટ થતાં પરિભ્રમણથી પીડિત થયેલા, ક્ષુધાતુઘણાથી અભિભૂત એવા અમેને તથા પ્રકારના આદર-સત્કારપૂર્વક અશન-પાનનું દાન કરતાં તમે અમારા પરમ ઉપકારી છે, તેથી તમને કાંઈક ધર્મોપદેશ દેવાની અમારી ઈચ્છા છે.” નયસાર બે –“હે ભગવાન! તમે આવી આશંકા કેમ લાવે છે? હું આપની આજ્ઞા શિર સાટે સ્વીકારવાને પણ તૈયાર છું.’ એટલે સાધુએ ધર્મદેશના આપવાનો પ્રારંભ કર્યો તે આ પ્રમાણે
ધનુર્વિદ્યા શીખ્યા વિના પુરૂષે ચલાવેલ બાણથી થયેલ રાધાવેધની જેમ કઈ મહા પુણ્યગે કુશળ બુદ્ધિમાન પુરૂષે મનુષ્ય-જન્મ પાસીને સ્વર્ગ અને મેક્ષરૂપ ફીને સાધનાર એવા ધર્મરૂપ વૃક્ષના મૂળ સમાન એવા સમ્યક્ત્વને પ્રયત્નપૂર્વક અવશ્ય જાણી લેવું. મિથ્યાત્વરૂપ કાદવના પડલથી સુજ્ઞાનરૂપ લોચન વિલુપ્ત થતાં લોકોને એ સમકિતની વાર્તામાત્ર પણ શિરળ સમાન લાગે છે. કેઈ કરૂણાપ્રધાન બુદ્ધિમાને યુકતાયુકતને કરેલ ઉપદેશ પણ દુઃરવપ્નની જેમ તુચ્છમતિ પુરૂષ તે સાંભળવાને પણ ઈચ્છતું નથી. અત્યંત મૂઢ ગુરૂની પ્રરૂપણાના વિશે કેટલાક લોકો એવા પ્રકારનું કર્મ આચરે છે કે જેથી તેઓ કુવાને ખેદનાર પુરૂષની જેમ અધભૂમિમાં ઉતરતા જાય છે. જેમ ધતુરાનું પાન કરનાર પુરૂષ પત્થર-કટકાને સુવર્ણ બુદ્ધિથી સ્વીકારે છે, તેમ મિથ્યાત્વના ઉદયથી પ્રાણી અગુરૂને પણ ગુરૂ અને કુદેવને પણ દેવ તરીકે માની લે છે અને તેથી પ્રાણીઓ અસંખ્યાતે કાલ એવા પ્રકારનાં દુઃખેને અનુભવ કરે છે કે જેનું યથાર્થ વર્ણન કેવળજ્ઞાની જ કરી શકે અને જાણી શકે. માટે હે દેવાનુપ્રિય !