________________
૧૬૨
શ્રી મહાવીરચરિત્ર.
લિની ગ્લાનિ ન પામે, શઠ પુરૂષા ઉચ્છ્વ ખલ ન બને, પ્રજા વિરક્ત ન થાય તથા ભારે કરના ભારથી જેમ દેશ ન પીડાય. હે પુત્ર! એ પ્રમાણે વતાં આ લેાકમાં તને સમસ્ત વાંછિત સિદ્ધિ ઇચ્છા પ્રમાણે થશે અને પરલેાક સુધરશે, તેમાં તે શા જ શી ? ” એમ પુત્રને શિખામણ આપીને નરસિંહ રાજા સામતભદ્રસૂરિ સમીપે ચાલ્યા. એટલે નરવિક્રમ રાજાએ તેના નિષ્ક્રમણુ નિમિત્તે એક હજાર માણસા ઉપાડે તેવી શિબિકા-પાલખી તૈયાર કરાવી. પછી સ્નાન–મજ્જનાદિક કરી, સર્વ અલંકારાથી ભૂષિત થઇ નરસિહ ભૂપાલ તેના પર આરૂઢ થયા, ત્યાં પ્રવર ભૂષણ–ભૂષિત અને પવિત્ર વસ્ત્રધારી અલિષ્ઠ પુરૂષાએ તે શિમિકા ઉપાડી. એટલે મહાદાન દેવામાં આવતાં, ચાર પ્રકારના વાજીંત્ર વાગતાં, માગધજના સ્તુતિ પઢતાં, ગવૈયાઓનુ ગાયન ચાલતાં, નાગ રાંગનાઓના મંગલગીતના ધ્વનિ થતાં અને વારાંગનાઓનુ નૃત્ય પ્રવર્ત્તતાં મહાવિભૂતિપૂર્વક નરસિંહ રાજા નગરીની બહાર નીકળી આચાર્ય પાસે ગયા અને શિખિકા પરથી નીચે ઉતરી, ત્રણ પ્રદક્ષિણા આપી તે ગુરૂના પગે પડી, લલાટ પર અંજલિ જોડી ગુરૂને કહેવા લાગ્યા કે · હે ભગવન્ ! જૈની દીક્ષા આપી હવે મારો ઉદ્ધાર કરી' એટલે ગુરૂ મહારાજે તે વચન સ્વીકારતાં, ઇશાનખુણે આભરણા ઉતારી, એક વસ્ત્ર ધારી, શાંતભાવે શુભ લેશ્યા વૃદ્ધિ પામતાં નરિસંહ નરપતિને સિદ્ધાંતમાં કહેલ યુક્તિ પ્રમાણે કર્યું-મહાપર્વતને તાડવામાં વજ્રા સમાન એવી નિર્દોષ દીક્ષા વિધિપૂર્વક આપી અને શિક્ષા આપતાં જણાવ્યુ કે— હું ભદ્ર ! સંસાર-સાગરમાં નાવ સમાન તે આ પ્રવ્રજ્યા ધારણ કરી છે, માટે ખરાખર સદ્યમ કરજે. વળી હું મહાનુભાવ! દુઃખના કારણરૂપ તથા પાપમિત્ર એવા વિષય-કષાયા સાથે એક ક્ષણ પણ સંસ કરીશ નહિ. સટ્ટા ઉપયેગપૂર્ણાંક ચાલજે, આ પ્રમાણે આહાર કરજે, આ પ્રમાણે શયન કરજે અને આ પ્રમાણે એલજે. 'એ રીતે ગુરૂએ આપેલ શિક્ષા સ્વીકારી, છઠ્ઠ, અઠ્ઠમ અને માસખમણુથી શરીર ક્ષીણુ કરતાં, ગામ, નગરાદિક પ્રત્યે અપ્રતિઅદ્ધપણે વિચરતાં, યતિધના વિધિના સંપૂર્ણ · અભ્યાસ કરી, શાસ્ત્રમાં બતાવેલ અનુષ્ઠાનમાં તદ્દીન ખની, લક્ષ્મીની જેમ સયમની રક્ષા કરતાં સ કને ખપાવી નરસિંહ મુનિ મેક્ષપદને પામ્યા. તેમજ નરવિક્રમ રાજા પશુ અને રાજ્ય ભાગવી, પેાતાના પુત્રને રાજ્યગાદી સોંપી, સમ્યક્રૂત્વ પામતાં પ્રાંતે દીક્ષા પાળી, દુષ્કર તપ આચરીને તે માહેદ્ર દેવલાકમાં દેવતા થયા.
ચરિત્ર મેં’ એવી રીતે ..
""
હું નંદન નરેશ! પૂર્વે તે... જે મને પૂછ્યું, તે એ પુરૂષરત્નાનુ' તને કહી 'સભળાવ્યું. એ સાંભળતાં હે રાજન્ ! તુ પણ ધમાં ઉદ્યમ કર, કે જેથી અલ્પકાળમાં ઉત્તમ પુરૂષોના એક દૃષ્ટાંતરૂપ થાય.