________________
શ્રી મહાવીરચરિત્ર. હાલું નથી ? કે જે મારા કે પરૂપ દીપકની શિખામાં પતંગની જેમ પડવાને વાંછે છે. શું આ બાણ, ભુજબળથી ગર્વિષ્ઠ બનેલા કેઈ દેવ કે મનુષ્ય અથવા યક્ષ કે રાક્ષસે નાખ્યું હશે ? ” એમ ક્ષણવાર ચિંતવી તે બાણ તેણે પોતાના હાથમાં લીધું અને મણિથી આલેખેલ ચક્રવત્તાનું નામ જોયું, એટલે સંશય દૂર થતાં કે પવિકાર શમાવી, મહાકીંમતી વિવિધ મણિ, રત્ન, આભરણ અને નામાંકિત તે બાણુ લઈ, પ્રિયમિત્ર ચક્રવર્તી પાસે આવી, મસ્તકે અંજલિ જેને તેણે વિજયથી વધાવ્યો અને કહ્યું કે- હવે કિંકર સમાન હું આપની આજ્ઞા પ્રમાણે વર્તીશ, માટે આ પ્રીતિદાન સ્વીકારે.” એમ કહી તેણે બાણ અને આભરણાદિ તેને અર્પણ કર્યા. ચક્રવર્તી પણ તેને સત્કાર અને સન્માન આપી, સ્વરથાને મોકલી, રથને પાછો વાળીને તે પિતાના સૈન્યમાં આવ્યો. ત્યાં ભેજનાદિ કરી, પિતાના કિંકરજને પાસે માગધદેવને અઠ્ઠાઈમહત્સવ કરાવ્યું. પછી ત્યાંથી ચકાનુસારે, ખગ્ન, ધનુષ્ય, બાણ, સુરમ, ભાલા, બરછી, સિંધમાલપ્રમુખ શસ્ત્રોને ધારણ કરતાં અનેક સુભટ સહિત, હસ્તિ-રત્નપર આરૂઢ થઈને પ્રિય મિત્ર નરેંદ્ર, કાળા, પીત-પીળા, રક્ત, શ્વેત -વર્ણયુક્ત અનેક ધ્વજાઓથી જાણે આકાશતલને આચ્છાદિત કરતે હેય, અને અના હેષારવ, હાથીઓના ગુલગુલાયિત ધ્વનિ, તથા રથના ઘણઘણાયિત અવાજથી જાણે જીવલેકને બધિર બનાવતા હોય એ તે વરદામ તીર્થ ભણી ચાલે. અનુક્રમે ત્યાં પહોંચતાં પૂર્વવિધિપ્રમાણે તેણે વરંદામદેવ નિમિતે અઠ્ઠમ તપ, બાણપ્રેષણ, ઉપહારગ્રહણ અને અઠ્ઠાઈ–મહત્સવ કર્યો. એ પ્રમાણે પ્રભાસતીર્થના અધિપતિને સાથે. તેમાં એટલું વિશેષ કે તેણે નરેંદ્રને માળા, મુગટ, મુકતાફળ, કંકણુ, બાજુબંધપ્રમુખ પ્રીતિદાનમાં આપ્યાં. પછી ત્યાંથી હજાર યક્ષોથી અધિષ્ઠિત, આકાશે ચાલતા ચકના અનુસારે નરેંદ્ર, સિંધુ મહાનદીના દક્ષિણ તટપર સિંધુદેવીના ભવન ભણી ગયે. ત્યાં પણ અઠ્ઠમતપ કરવાથી સુખાસને બેઠેલ સિંધુદેવીનું સિંહાસન ચલાયમાન થયું. ત્યારે અવધિજ્ઞાનથી ચક્રવર્તીનું આગમન જાણી, વિવિધ મણિ, કનક, રત્ન, વિવિધ ચિત્ર, બે ભદ્રાસન, કંકણ-કડાં, બાહુબંધ, વસ્ત્રો પ્રમુખ લઈને નરેંદ્ર પાસે આવી અને વિનયથી અંજલિ જો તેણે બધું સમર્પણ કર્યું, એટલે રાજાએ પણ તેને સન્માન અને સત્કાર આપી સ્વસ્થાને વિસર્જન કરી. પછી ચક્રને અનુસરીને તે વૈતાઢય પર્વત તરફ ચાલે અને અનુક્રમે બળ-વાહનસહિત જતાં તે પર્વતનાં મૂળ-પ્રદેશમાં આવ્યું. ત્યાં સેનાને સ્થાપના કરી. એવામાં વૈતાગિરિના કુમારદેવે પણ પ્રથમ પ્રમાણે આસન ચલાયમાન થવાથી વિવિધ અલંકાર સમપીને તેની સેવા–આજ્ઞાને સ્વીકાર કર્યો. ત્યાંથી કેટલાક દિવસ પછી તે તમિસાગુફાની સમીપે ગયે, અને અમ-તપ કરતાં આસન