________________
6
.
સંસ્કૃતમાણિક न भीतो मरणादस्मि केवलं दूषितं यशः । विशुद्धस्य हि मे मृत्युः पुत्रजन्मसमः किल ॥ अपापानां कुले जाते मयि पापं न विद्यते। यदि संभाव्यते पापमपापेन च किं मया ॥
अर्थमनर्थ भावय नित्यं नास्ति ततः सुखलेशः सत्यम् । पुत्रादपि धनभाजां भोतिः सवत्रैषा विहिना रीतिः ॥ का तव कान्ता कस्ते पुत्रः संसागेऽयमतीव विवित्रः। कस्य त्वं वा कुत मायातस्तत्त्वं चिन्तय तदिदं भ्रातः ॥ शत्रौ मित्रे पुत्रे बन्धौ मा कुरु यत्नं विग्रहसंधी। भव समवित्सः सर्वत्र त्वं वाञ्छस्याचगद्यदि सत्तत्त्वम् ।।
महता पुण्यपण्येन क्रोतेयं कायनौ स्त्वया ।
पारं दुःखोदधेर्गन्तुं तर यावन्न भिद्यते ।। धैर्य यस्य पिता क्षमा च जननी शान्तिश्चिरं गेहिनी सत्यं सूनुरयं दया व भगिनी भ्राता मनःसंयमः । शय्या भूमितलं दिशोऽपि वसनं शानामृतं भोजनमेते यस्य कुटुम्बिनो पद सखे कस्माद् भयं योगिनः ॥
विपदि धैर्यमथाभ्युदये क्षमा सदसि वाक्पटुता युधि विक्रमः । यस चाभिरुचियसनं श्रुतौ
प्रकृतिसिद्धमिदं हि महात्मनाम् ।। आलस्य हि मनुष्याणां शरीरस्थो महारिपुः । नास्त्युचमसमो बन्धुः कृत्वा यं नावसीदति ॥
* ગૌ શબ્દનાં રૂપ, સંધિના નિયમ પ્રમાણે પાઠ ૨૫ માને મથાળે આપેલા સામાન્ય પ્રત્યય લગાડવાથી થાય છે.
+ આ શખનાં રૂ૫ અનિયમિત રીતે થાય છે.
