________________
સંસ્કૃતમાં પદેશિકા
सुवृत्ताय नृपतये प्रजा न मुह्येयुः । यदि हरिर्विमार्णान्निवर्तेत शोभनं भवेत् । धर्मे रताः प्रज्ञा हरि पश्येयुः । वत्सो, मातुराज्ञामनुरुध्येयाथाम् । धैर्यमवलम्ब्य शत्रुभिः सह युध्येथाः । नारायणस्यालस्याहारिद्र्यं निष्पद्येत । शिष्यस्याविनयं गुरुर्न सहेत । विपत्तौ धीरो न मुह्येद्धर्म वा न परित्यजेत् । इच्छामि पुनरपि पुण्यां भागीरथी मवगाहे वहीत्यवदद्राम सीता । संधयाय प्राप्ते मित्रे प्रथमसुकृतानि स्मृत्वा क्षुद्रोऽपि न
विमुखो भवेत् ।
पाठ १८
तृषिताय जलं यच्छेद्धरेद्दीनस्य चापदम् । नीचैराख्यं गिरिमधिवसेस्तत्र विश्रामहेतोः ।
सूर्ये तपत्यावरणाय दृष्टेः कल्पेत लोकस्य कथं तमिस्रा । ઘેર પાછા આવા ત્યારે (તમારે એએ)* હાથ પગ ધેાવા. માણસાએ મિત્રાને વિસારવા નહિ.
(तुं ) ले ओर जाय तो (तु) भरी लय.
( ये ) थोपडीयो (जे) बाथमां सह नवाय. (તમારે બે જણાએ*) ગુરુ પાસે ન્યાયશાસ્ત્ર શીખવું. यहीं जाउनी छायामां (आप) मेसीओ. રાજાઓએ* પ્રજાઓને ઇજામાંથી બચાવવી.
( आपले ) परमेश्वरने शुद्ध अंतःस्थी भे. (तारे* ) गरी भाष्य सोने घन भाष
११७
♦ પૃ. ૬૪ ની ટીપ હું જુએ.
• આવાં વાક્રયામાં ગુજરાતીમાં કર્તા તૃતીયામાં આવે છે, પરંતુ સાતમાં કર્તા પ્રથમામાં રહે; અને ક્રિયાપદ ક–િવિધ્યમાં આવે.
