________________
( ४२ )
ज्ञानभान पूरण घट अंतर, थया जिहां पेरकास; मोह निशाचर तास तेज लेख, नाठा थई उदास. सं. ८६ भेद ज्ञान अंतरहँग्धारी, परिहर पुद्गल जाल; खीर नीरकी भिन्नता जिमः छिन^ में करत भैराल. सं ८७ एहवा भेद लखी पुद्गलका, मन संतोष धरीजे; हाण लाभ सुख दुःख अवसरमें, हर्ष शोक नवि कीजे.सं. ८८ जो उपजे सो तुं नहि अरु, विणसे सो तुं नाहि; तुं तो अचल अकल अविनाशी, समज देख दिलमांही.सं. ८९ तन मन वचनपणे जे पुद्गल, वार अनंती धार्या; वम्या आहार अज्ञानगैहलथी, फिरफिर लागत प्यारा.सं. ९०
धन्य धन्य जगमें ते प्राणी, जे नित रहत उदास; शुद्ध विवेक हमें धारी, करे न परकी आश. संतो०९१ धन्य धन्य जगमां ते प्राणी, जे घट समता आणे; वादविवाद हिये नवि धारे, परमारथ पंथ जाणे. संतो० ९२ धन्य धन्य जगमां ते प्राणी, जे गुरु वचन विचारे; अष्ट दयाना मर्म लड़ने, आतम काज सुधारे, संतो०९३ धन्य धन्य जगमां ते प्राणी, जेह प्रतिज्ञा धारे: प्राण जाय पण धर्म न मूके, शुद्ध वचन अनुसारे. संतो०९४
१ प्रकाश २ जोईने ३ आत्मामां. ३ क्षणमां. ४ हंस. ५ घेजनाथी ३ हृदय
