________________
૧૮૮
સવવેદાંત-સિદ્ધાંત-સારસપ્રહ હોય, તેણે પિતાને ગ્ય (શ્રવણ-મનનાદિ) કર્મ કરવાં જોઈએ; પણ એ યોગ ઉપર ચઢી રહ્યો હોય, તેને માટે યજ્ઞ-યાગાદિ કર્મો, એ વેગ ઉપર ચઢાવનારાં માન્યાં નથી. ૮૬૩ योगं समारोहति यो मुमुक्षुः क्रियान्तरं तस्य न युक्तमीषत् । क्रियान्तरासकमनाः पतत्यसौ तालद्रुमारोहणकर्तृवध्रुवम् ॥ ८६४।।
જે મુમુક્ષુ ગ ઉપર ચઢી રહ્યો હોય, તેણે બીજી કોઈ પણ ક્રિયા કરવી, તે લગારે યોગ્ય નથી, કેમ કે એ મનુષ્ય, બીજી ક્રિયાઓમાં આસક્ત મનવાળે થાય, એટલે તાડના ઝાડ ઉપર ચઢવા જનાર મનુષ્યની પેઠે અવશ્ય પડે જ છે. ૮૬૪
योगारूढस्य सिद्धस्य कृतकृत्यस्य धीमतः।। नास्त्येव हि बहिदृष्टिः का कथा तत्र कर्मणाम् । दृश्यानुविद्धः कथितः समाधिः सविकल्पकः ॥ ८६५ ॥
તે પછી જે બુદ્ધિમાન પુરુષ, ગારૂઢ બની સિદ્ધ અને કૃતકૃત્ય થઈ ચૂક્યો હોય અને જેની દષ્ટિ (આત્મા સિવાય) બહાર હોતી નથી, તેને માટે તો કર્મો કરવાની વાત જ ક્યાં રહે છે? એ રીતે દશ્યયુક્ત સવિકલ્પ સમાધિ કહી. ૮૬૫
શબ્દાનુવિદ્ધ સમાધિ शुद्धोऽहं बुद्धोऽहं प्रत्यग्रूपेण नित्यसिद्धोऽहम् । शांतोऽहमनंतोऽहं सततपरानंद सिंधुरेषाहम् ॥ ८६६॥
હું શુદ્ધ છું, હું બુદ્ધ છું, પ્રત્યગાત્મા સ્વરૂપે હું નિત્ય સિદ્ધ છું, હું શાંત છું, હું અનંત છું અને સારી રીતે વ્યાપેલા પરમાનંદને સમુદ્ર હું જ છું. ૮૬૬
नाद्योऽहमनाधोऽहं वाडानसा साध्यवस्तुमात्रोऽहम्।। निगमवचोवेद्योऽहमनवद्याखंडबोधरूपोऽहम् ॥ ८६७ ॥ विदिताविदितान्योऽहं मायावत्कार्यलेशशुन्योऽहम् । केवलगात्मकोऽहं संविन्मात्रः सद्विभातोऽहम् ॥ ८६८॥ હું આદિમાં હેનાર છું, અનાદિ કાળનો છું, હું વાણી
સ. સી.