________________
૨૨
અર્થાત–દેવદ્રવ્ય, જ્ઞાનદ્રવ્ય અને સાધારણદ્રવ્ય-એ ત્રણેની શ્રાવ કોએ આદરપૂર્વક વૃદ્ધિ કરવી.
આ ઉપરથી પણ સ્પષ્ટ રીતે સમજાય છે કે–સાધારણકવ્યની પણ દેવદ્રવ્યની માફક જ વૃદ્ધિ કરવી જોઈએ. વળી પણ કહ્યું છે – - "चेइयदव्वं साहारणं च जो दुहइ मोहियमईओ। __ धम्मं च सो न याणइ अहवा बद्धाउओ नरए ॥ १॥"
અર્થાત–ચૈત્યદ્રવ્ય (દેવદ્રવ્ય) અને સાધારણદ્રવ્ય-એ બંનેને જે મોહિતમતિવાળો પુરૂષ નાશ કરે છે, (અથવા ભોગ કરે છે) તે ધર્મને જાણતો નથી અથવા તે નરકનું આયુષ્ય બાંધે છે.
કેટલો બધો સરસ પાઠ ! દેવદ્રવ્યની માફક સાધારણની પણ ઉપેક્ષા કરનાર–તેને ભોગવનાર-નષ્ટ કરનારને શું ઓછો દંડ બતાવ્યો ? સાધારણદ્રવ્યને માટે પણ આટલું બધું કહેલું હોવા છતાં નથી સમજાતું કે દેવદ્રવ્ય ઉપર આટલી બધી મુગ્ધતા કેમ રખાય છે ? અને સાધારણદ્રવ્ય તરફ કેમ ઉપેક્ષા કરાય છે ? અરે, એથી વધારે દિલગીરીની વાત કઈ હોઈ શકે કે કેટલાક ધર્મગુરૂઓ પણ એમજ સમઅને ઉપદેશ આપે છે કે–દેવદ્રવ્યના વધારાથી જ મોક્ષ મળવાનો છે, સાધારણદ્રવ્ય તો કંઈ ચીજ જ નથી. પરંતુ મારે કહેવું જોઈએ કેધર્મગુરૂઓએ ઉપદેશ આપતી વેળા લાભાલાભનો વિચાર કરવાની પહેલી જરૂર છે. ક્યો રિવાજ ક્યા કારણથી પડ્યો ? હવે તેમાં ફેરફાર કરવાની જરૂર છે કે નહિ ? ઈત્યાદિ પહેલાં જ વિચારવું જોઈએ. પાછળથી ચાલ્યું આવે છે, માટે તેમાં ફેરફાર કરી શકાય જ નહિ એવો ખોટો આગ્રહ રાખવો, એ સમયને નહિ ઓળખવાનું જ પરિગામ છે. આતો એના જેવું થયું કે–સો શ્રાવકો પ્રતિક્રમણ કરવા બેઠા, અંધારું થઈ ગયું. ચાલીસ લોગસ્સના કાઉસગ્નમાં એકનો લગાર હાથ હાલ્યો અને બીજાને અડક્યો, એટલે બીજાએ જાણ્યું કે વિધિમાં આમજ થતું હશે, એટલે બીજાએ ત્રીજાને હાથની કોણી અડકાવી, ત્રીજાએ ચોથાને, ચોથાએ પાંચમાને-એમ ૨૫-૫૦ નંબર સુધી કોણ મારતા ગયા. સૌના મનમાં એમ થયું કે-ક્રિયા કરવામાં આવી વિધિ આવતી હશે. છેવટ જતાં જ્યારે એક માણસને એમ થયું કે આ
