________________
• જીવનસધ્યા
૭.
કમળા સામે જોઇ રહી હતી. અરુણુના મનમાં થયું કે તેઓ પીછાણી, શકતાં નથી.
""
અરુણે પુન: કહ્યું: “ખા, હું આવ્યેા .’
:
“કાણુ અરુણુ ? ” એકાએક કમળા વિપુલ આન ંદથી ઉન્નસિત થઇ એકદમ બેઠી થઇ ગઇ. અને સઘન નિ:શ્વાસ ખેંચતી ખેંચતી એલી “ કેમ ભાઇ, તું એકલા આવ્યે છે? કયાં છે? વહુ ઉષા બાજુમાં જ ઊભી હતી. બેાલી : “મા! હું આ રહી. કમળાએ ઉષા સામે જોયું અને ગદ્ગદ્ સ્વરે કહ્યું : “ બેટા, આવી ? પુત્રી, ધારી ધારીને અમારી સામે જો. તારા ગયા પછી અમારી કેવી સ્થિતિ છે!
,,
,,
""
અરુણે કહ્યું: “ ખા ! તુ અસ્થિર ન થા. હવે સઘળુ થઇ જશે.” ઉષા ધીરે ધીરે કમળાની છાતી પર હાથ ફેરવવા લાગી.
કમળા વધારે વાર નિરવ ન રહી શકી. આજે ઘણા સમયનુ અંધ મેહું જાણે કાઇ અસ્ય માયાવીના માયા સ્પર્શથી મુક્ત થઇ ગયું! ઉષાના કામળ હાથ હૃદય સરસા દબાવતાં બેલી : “ મને કેવી અવળી મતિ સૂઝી ? ઘરની લક્ષ્મીને મેં ધક્કો મારી વિદાય કરી. આહ્ ! એની સજા પણ એછી નથી ભાગવી !
""
અરુણને અકળામણુ થઇ વ્યાકુળભાવે એટલી ઊઠ્યો : “ આ !”
કમળાએ પુત્ર સામે જોઇને હળવું હાસ્ય વેર્યું . કહ્યું : “તને ડર લાગે છે અરુ ? પણ તું કા ભય ન રાખીશ. હું આજ ને આજ નિહ મરી જાઉં!”
અણુનાં નેત્રા સજળ અન્યાં. કહ્યું: “ખા! એક વાર મને
