________________
७७
માતાની શય્યા ૩
સુરેશે પુન: કહ્યું: “ સહુએ મળીને એકલાને જ સજા કરી. હૃદયનુ લેાહી રેડીને સંસાર ચલાવવાના પ્રયત્ન કર્યો, પણ મારાથી આ એજ ન ઉચકી શકાય. ’
“ ભાઇ ! હવે તું છૂટા છે. ગઇ કાલની સઘળી વ્યથા ભૂલી જા અને મારી વાત સાંભળ...”
સુરેશ જિજ્ઞાસુ નેત્રે મોટાભાઈના ચહેરા સામે જોઇ રહ્યો. અણુ ખીસામાંથી પાકીટ કાઢીને તેના હાથમાં મૂકતાં કહ્યું: “ પ્રથમ તમારા સહુના—બીજાના સાજ વગેરેનું પરિવર્તન કરી નાખેા. દાક્તરને મેલાવી લાવ અને આ માટે સારાં ફળ લઈ આવ, જા...
27
સુરેશ તરત રવાના થઈ ગયા.
પાછળથી અરુણે કહ્યું: “બહાર માટર ઊભી છે. જલ્દી જજે. ” ઉષાએ સ્વામી . પાસે આવીને પૂછ્યું: બાપુજી, કેમ
નથી બતાતા?”
'
ઉષાએ કહ્યું: “ ત્યાં તેા નથી ! ”
""
cr
,,
અરુણે કહ્યું: “ શું ઘરમાં નથી ? ” કહીને તે પિતાજીના એરડા તરફ અગ્રેસર થયેા.
“ તા પછી અગીચામાં હશે!” કહીને અરુણુ માતાના એરડામાં ગયા. ઉષા પણ સ્વામીની પાછળ ગઈ.
કમળા તીક્ષ્ણ દૃષ્ટિએ જોઇ રહી. સુરેશને શેાધી રહી હતી. અરુણને જોઈને તેણે પૂછ્યું: “કાણુ સુરેશ ”
અરુણુ માતાનાં વદન તરફ ઝૂકી પડતાં કહ્યું: “ખા!”
