________________
• જીવનસધ્યા
GT
''
અરુણે કહ્યું: “ માતાની આવી સ્થિતિ હાવા છતાં પણ તુ મને વહેલા સમાચાર ન આપી શકયા ? ”
“ માટાભાઇ ” કહેતાં જ સુરેશ રડી પડયા.
અશ્રરૂદ્ધ સ્વરે અરુણે કહ્યું: “મેં તને એક વાર પાછા વાળ્યે હતા માટે ? પણ તું પોતે આળ્યેા હૈાત તે હું તને કદિ પાળે વાળી ન શકત. તે મને મારા એટલા ગુન્હા માટે આવી ભયંકર સજા કરી ?”
સુરેશ કશું ન મેલી શક્યા. માટાભાઇ ઉપરનું સઘળું અભિમાન અશ્રુરૂપે ઝરવા લાગ્યું.
અરુણે કહ્યું: “તે માતાના દુ:ખની વાત લખી પણ તારા ચહેરા ય ક્યાં તંદુરસ્ત જણાય છે? આવી રીતે શું મૃત્યુ સામે દોડવાનું સૂઝયું છે ? ’
"
આ વખતે સુરેશે કહ્યું: “ માટાભાઇ આજે તમે આમ કહેા છે પણ જ્યારે ઘર છેડીને તમે ચાલ્યા ગયા ત્યારે તે તમે મારા વિચાર સરખા ય ન કર્યો ! ”
અરુણુ નાનાભાઇના ચહેરા સામે જોઇ રહ્યો. સુરેશ ખેલતે ગયેા: “મેં શુ` કી સસારના ભાર વેઠયા છે? તમે આવડા મેાટા સ’સારને ખાજો મારી પીઠ પર લાદીને ચાલ્યા ગયા અને હુ તા કાઇને ન છોડી શકું ! ન માને ત્યાગ કરી શકું...ન તમારા...એટલે જ મને આવડી મોટી સજા મળી. માટાભાઈ, મારાથી કેટલું સહી શકાય ?” અસહાય ખળક માફ્ક અશ્રુભર્યો નેત્ર સુરેશે અરુણુ સામે જોયું.
વ્યથાથી અરુણુનું વન પ્લાન થઇ ગયું. ખરેખર સુરેશ અગાઉના જેવા જ સરલ અને અસહાય જ રહી ગયા છે !
