________________
^^^
^
૧૧
“ હું શું જાણું કેમ? તમે એક વાર તેની પાસે જાઓ તો? “હું?સુરેશ અત્યંત વિસ્મય પામે.
નિમુએ આશ્ચર્ય પામતાં પૂછયું: “કેમ, તમે શું તેમની પાસે ન જઈ શકો ?”
સુરેશે દઢભાવે જરા મસ્તક ઊંચું કરીને ઉત્તેજિત રીતે કહ્યું: “ના. હું કઈ પણ રીતે ન જઈ શકું. તારી સાથે જે મારા લગ્ન ન થયાં હોત તો હું જઈ શક્ત. હવે હું ન જઈ શકું.”
નિર્મળાને ચહેરે પીળો પડી ગયે. સુરેશ તે ન જોઈ શક્ય. તે માત્ર આશ્ચર્ય વચ્ચે વિચારી રહ્યો હતો કે “ આવી મહાન શરમની વાત નિર્મળાના મોઢા પર આવી કેવી રીતે? ”
નિર્મળા કશું બોલ્યા વગર ધીરે ધીરે નીચે ચાલી ગઈ. સુરેશ પણ તેની પાછળ ગયે.
મેતીલાલ ક્યારના સુરેશને શોધી રહ્યાં હતાં. સુરેશને જોતાં જ બેલ્યાં “કેણુ સુરેશ ? અહીં આવતો જરા ..”
બંને કમળાના ઓરડામાં ગયાં. કમળાએ પુત્ર તરફ જોઈને કહ્યું: ભાઈ અહીં આવ. મારી પાસે બેસ. એક વાત કહું?”
સુરેશ માતા પાસે બેઠે. કહ્યું: “ શું કહેવું છે?”
મોતીલાલે વચ્ચે જ પ્રશ્ન કર્યો “સુરેશ, આ સ્થિતિ ક્યાં સુધી નભશે ? ”
સુરેશ સમયે કે બાપુને પ્રશ્ન નેકરી માટે છે, તેથી જ તે મન રહ્યો. પ્રશ્નનો ઉત્તર આપવા જેવું કંઈ નહોતું. તેણે પ્રયત્ન કરવામાં મણું નહોતી રાખી.
