________________
* જીવનસંધ્યા
જરા અચકાતા અચકાતા નિમુ બેલી: “આવડા મોટા મકાનમાં આપણે ગણતરીના જ માણસો રહીએ છીએ એના કરતાં.....”
પ્લાન હાસ્ય સહ સુરેશે કહ્યું: “એના કરતાં મકાનને છેડે ભાગ ભાડે આપી દઈએ એ જ ને?? નિર્મળાએ મસ્તક નમાવી “હા” જણાવી.
કષ્ટથી એક નિ:શ્વાસ ગળી જઈને સુરેશે કહ્યું: “એ બની શકે એમ નથી.”
ચમકીને નિર્મળાએ પ્રશ્ન કર્યો. “શા માટે ? ”
જરા નિરવ રહીને સુરેશે કહ્યું: “આ મકાન આપણું નથી. મેટા. ભાઈનું છે. ભાડે દેવા બાની પણ સંમતિ નથી. મારી પણ ઈચ્છા નથી. આ મકાન મટાભાઈએ શેખથી બનાવ્યું છે.”
નિર્મળાને કશું કહેવા જેવો અવકાશ ન રહ્યો. થોડીવારના મિન પછી સુરેશે કહ્યું: “ચાલો, નીચે જઈએ.”
નિમુ મનભાવે કંઈક વિચારી રહી હતી. સુરેશના કથનથી સચક્તિ થઈને બોલી: “હા પણ .... ” તે વધુ ન બોલી શકી. વાક્ય ગળી ગઈ.
“શું કહેવા માગતી હતી ? ” સુરેશે પ્રશ્ન કર્યો.
જરા વિચારીને ધીરે ધીરે નિર્મળાએ કહ્યું: “ ત્યારે શું મોટા ભાઈ અને ભાભીને અહીં પાછા ન બોલાવી શકાય?”
સુરેશ ચમક. કહ્યું: “એમાં હું શું જાણું?”
