________________
દારિક છે
અશ્રુરુદ્ધ સ્વરે નિર્મળા બેલી: “હું તો ગરીબની પુત્રી છું પણ એથી શું તમે મારા તરફ આમ કટાક્ષ કરીને સાત્ત્વન મેળવે છે?”
ભયંકર વિસ્મયથી સુરેશ પળભર ઘા ખાઈ ગયા. સ્થિર થતાં વ્યાકુળભાવે બેલ્યોઃ “શું કટાક્ષ કરૂં છું? તારા પર કટાક્ષ હું કરું એ બની શકે?” નિર્મળાએ મસ્તક ખૂણામાં નમાવી લીધું. તે રડવા લાગી.
સુરેશે અભિમાનક્ષુબ્ધ સ્વરે કહ્યું: “તું મારે કહેવાને આશય અવળો સમજી પણ ઈશ્વર જાણે છે કે હું તને આઘાત દેવા જરા ય બોલ્યા નહતો! જે સાચું હતું તે જ મેં કહેલું. જરા રહીને કહ્યું: “તારા માબાપનું ઘર કદાચ ગરીબ હશે. પરન્ત અમારી અત્યારની સ્થિતિ જેવી છે તેવી તેઓની નથી. અમે તો અત્યારે રસ્તાના ભિખારી જેવા છીએ.”
સુરેશની વાતની જવાલાભર્યા સુરથી ચારે તરફની હવા જાણે ભારે થઈ ગઈ - નિર્મળાનાં નીર સુકાઈ ગયાં. નિમુને કંપતે દેહ એક વાર વિપુલ વેગથી કમકમી ઉઠ્યો અને અકસ્માત સ્તબ્ધ થઈ ગયે. સુરેશે પણ બીજી કશી વાત ન કરી. તે તો જાણે પિતે ઉચ્ચારેલી વાતની ગંભીરતાને વિચાર મનમાં ને મનમાં જ કરવા લાગ્યા. - અનેક ક્ષણ પછી નિર્મળાએ ધીર ગંભીર સ્વરે કહ્યું: “જુઓ, તમે એક કામ ન કરી શકે?”
શું?” ઉદાસ ને સુરેશે પત્ની સામે જોયું.
