________________
: જીવનસંધ્યા
હ૮
સ્નિગ્ધ નજરે જોતાં અરુણે કહ્યું: “ કહે ને?”
જરા અચકાતાં અચકાતાં ઉષા બોલી: “હું શું કહેતી હતી? હા, આવું વિશાળ મકાન સાવ સૂનું લાગે છે.”
હસીને અરુણે કહ્યું: “તે હું શું કરું ?” “નીલે મઝલે કેઈને ભાડે આપી દે તો?”
સ્ત્રીને હદય સરસી દબાવતાં પ્લાન હાસ્ય સાથે અરુણ બેલ્યા: એકલા રહેતાં કષ્ટ થાય છે એમ જ ને?”
આંખો મીંચીને ઉષાએ મસ્તક નમાવ્યું. તેના વદન પર મૂકીને સાયોગ્ય કરીશ?” એમ કહીને અરુણ નીચે ચાલ્યા ગયે. ઉષા મન્થર ચરણે ગેલેરી પાસે જઈને ઊભી રહી અને નીચેના માર્ગ તરફ દષ્ટિ નાખવા લાગી.
અરુણને મોટર ડ્રાઈવર ત્યારે મેટર સ્ટાર્ટ કરતો હતો. અરુણે મેટરમાં બેઠાં બેઠાં ગેલેરી તરફ જોયું તો ઉષાના નેત્રો દેખાયાંપ્રેમમય છતાં કેવી કરુણ દષ્ટિ !
મોટર રવાના થઈ ગઈ. નિ:શ્વાસ નાખીને ત્યાંથી ઉષા ચાલી ગઈ.
ઉષાનું દૈનિક કાર્ય આ પ્રમાણે જ સમાપ્ત થતું. સવારના દસથી સાંજના સાડાપાંચ સુધી તેને આમ એકાકી રહેવું પડતું. કેટલે ' કઠીન અને દીર્ઘ સમય? આટલો સમય લઈને ઉષા શું કરે? જીવનના ઉજજવળ પટ્ટ પર સ્વામીના સ્મરણે સિવાય કેનાં ચિત્રો અંકિત કરે ?
