________________
: જીવનસંધ્યા
કથાને પ્રસંગ બદલવા માટે શાન્ત સ્વરે ઉષા બોલી: જવા દે ને એ વાત.....”
અરુણે કરુણ હાસ્યથી કહ્યું: “ઉષા, આ વાત કાંઈ મેં નહાતી કાઢી. તેં જ શરૂ કરી હતી અને હવે અત્યારે તું જ કહે છે જવા દે, તો જવા દો” કહી અરુણે ઉષાને વક્ષસ્થળ પર ખેંચી. એને હૃદય સરસી દબાવીને તેને આદર કર્યો.
અનેક ક્ષણ પછી ઉષાએ નયને ખોલ્યાં અને અરુણના નેત્ર સામે જોઈને મૂક હાસ્યથી પૂછયું: “શું જોઈ રહ્યાં છે ?”
અરુણે તેના નયને સામે નયને રાખતાં ધીર ગંભીર અવાજે કહ્યું: “હું એ જોઉં છું કે એક જ પળમાં તારું આખું પરિવર્તન કેવી રીતે થયું ? દવાખાનામાં જ્યારે જોયેલ ત્યારે તારા ચહેરા પર કેવી સ્વાભરી લાલી રમી રહી હતી. અને આટલી જ વારમાં જાણે તારું વદન રક્તહીન થઈ ગયું છે. ઉષા આમ કેમ બન્યું ?”
ઉષા કશે ઉત્તર ન આપી શકી. તેનું મન દુઃખદ હતું.
