________________
જીવનસંધ્યા :
કષ્ટથી એક નિ:શ્વાસ નાખીને અસ્કુટ સ્વરે ઉષા બેલી: “તમે યંગ્ય ન કર્યું.”
ઉષાના નમેલા વદન તરફ જોઈને અરુણે પૂછયું: “શું મેં
ગ્ય નથી કર્યું?” . ઉષા મૌન રહી. ' અરુણે એવા જ સ્વરે કહ્યું: “તો પછી ગ્ય કાર્ય કર્યું કહેવાય? રૂપચંદ શેઠની દીકરી સાથે લગ્ન કરું એ જ ને !”
આવેલા અથુવેગને રેકતાં ઉષા બેલી: “એ કંઈ ખરાબ ન કહેવાય.”
“ઉષા !”
ઉષાના બંને નયનેમાંથી દડદડ આંસુ ટપકવા લાગ્યાં. બંને હાથમાં મોઢું છુપાવી તેણે સંધાયેલા સ્વરે કહ્યું: “મારાથી એ લેકે સુખ નથી પામી શકતા તેથી જ હું એ લેકના હૃદયમાંથી ફરફર સરી પડું છું, પણ તમે તો સંતાન છે, તમે તો કેવળ તેઓને સુખી જ કરી શકો. માત્ર મારા ખાતર તમે શા માટે આવો વિચ્છેદ કરી આવતાં રહ્યા ?”
અરુણના અંતરની સમસ્ત ગ્લાનિ જાણે નિમેષમાં કયાંક અંતતિ થઈ ગઈ. તેણે હેજ સ્વરે કહ્યું: “ ઉષા ! તું પણ આમ અભિમાન કરીશ? આ વિશ્વમાં મારા જેટલે તારા પર કણ પ્રેમ રાખે છે? હું શું એ અહાસ છું કે તારા અસીમ પ્રેમનું પ્રતિદાન એક પશુ કરતાંય નીચભાવે આપું ? તું બાની વાત કરે છે. પણ તું વિચાર કર... બાએ આજ મારા સન્માન પર ઘા માર્યા છે. મારા હદયને એક પશુનું હદય પી
