________________
૫
แ
અરુણે કહ્યુ : આ વિશ્વમાં તુ એક જ છે. ”
દવાખાનામાં :
ઉષા આજે મારું કહી શકું એવું આશ્વાસન
ઉષા વ્યાકુળભાવે સ્વામીના હાથ પકડી એલી: “શું થયું ? મને ખુલાસાથી વાત કરે !”
66
પેાતાને સ્વસ્થ કરીને અરુણુ ખેલ્યા: સઘળા વ્હેવાર આજે પૂર્ણ કરીને આવ્યે છુ.”
મામાપ સાથેના
નિદારુણ વિસ્મય ઉષાના નિ:શ્વાસ જાણે રૂંધાવા લાગ્યા. અસ્ફેટ સ્વરે તેણે પૂછ્યું: “કેમ...શા માટે ? ”
અરુણે સંક્ષેપમાં સઘળી વાત કહી સંભળાવી.
ઉષાનું વદન વિવણું થઈ ગયું. શું આવી ભયંકર દુર્ઘટના નહી તેા ખીજું શું? આશા આકાંક્ષાના હૃદયમાં ચિત્રા અંકિત કરીને જે માખાપ સંતાનને પૃથ્વીના માર્ગ જોતાં શીખવે, એ જ સંતાન માતાપિતાના જીવનથી વિમુખ બનીને અંધકારથી સૃષ્ટિ રચે તે ? એને સુંઘટના કેમ કહી શકાય ? અને એ દુર્ઘટનાનું મૂળ તેા ઉષા જ છે ને ? લજ્જા, ૪ અને આત્મગ્લાનિના ભારથી ઉષા પેાતાના સ્વામી સામે જોઇ પણ ન શકી.
આજે અરુણ વિપરીત આઘાત પામીને એક જ પળમાં સઘળાં બંધના તાડી, અંતરના આવેગને ધારણ કરી, ઉષાને લક્ષ રાખીને દોડી આવ્યે છે ! ચિરદિન સુધી શું આવા ઉગ્ર આવેગને અરુણુ જાળવી શકશે ? પાછળથી તેને શુ` આ કાર્યના ક્ષેાભ નહિ થાય? સસારમાં માનવ વિકલ્પનાઓ અનેકને લક્ષ્ય રાખીને જ દાડી રહી છે ને ?
અરુણુ ઉષાના વિવણું વદન સામે જોઇને ઉત્સાહપૂર્વક આલ્યા: “ ઉષા ! તુ આમ શા માટે થઈ ગઈ ? ”
