________________
• જીવનસધ્યા
૧૦૦
“ ના...મારાં ...મેટાં બહેન તે ઘણા દિવસેાથી સાંજે વાળુ કરતાં નથી.”
“ ત્યારે શું એક જ વખત જમે છે ?”
“ જી હા...એ પણ જેવુ તેવુ.”
અરુણ નિર્વાક્ બનીને સ્થ ંભી ગયા. રસાઇએ ચાલ્યા ગયા. એકાદ ક્ષણ પછી હળવા નિઃશ્વાસ નાખીને અરુણે દ્વાર બંધ કર્યું .
66
ઘેાડીવાર પછી નિદ્રાના ઘેનમાં ઉષાએ પડખું બદલ્યું. તેના એક હાથ અરુણના ખેાળામાં પડ્યો પરમ સ્નેહભર્યા ભાવથી પત્નીના હાથ પર પેાતાના હાથ મૂકી અરુણ ગ્લાન વદન સામે જોઇ રહ્યો. અરુણુનાં નયનામાં આંસુ ઉભરાયાં. તેનુ મન પેાકારી ઊઠયું': આહ્ ! મારી એ જ ઉષા ! પ્રાણ કરતાં ચે પ્રિય ઉષા આજ મારા જ અનાદરના અગ્નિવર્ડ જલીને પ્લાન થઈ ગઇ છે ! તેના પ્રાણના આનંદ મે લૂટી લીધા છે. એક લૂટારા માર્ક તેના સાન્ત ને મેં ધૂળમાં મેળવી દીધું છે. મારી ઉષાના કામળ અંત:કરણને અનેક આધાતાવડે મેં જરિત કરી નાખ્યું છે.
આ એ જ મારી ઉષા છે. જેના ખાતર એક દિવસ મે માતાપિતાનાં સ્નેહમ ધનાને પણ કાપી નાખ્યાં. નાના ભાઇની દર્દ ભરી હાલતને પણ ઉપેક્ષિત કરી હતી. મારી ઉષાને સુખી કરવા ખાતર એક સમયે આ વિશ્વમાં ન કરી શકાય એવુ મારા માટે કહ્યુ નહાતુ, અને આજે? માનવના નૈતિક ચારિત્રનુ અધ:પતન કેટલી હદ સુધી થઇ શકે છે એ પુરાવા મારી પ્રિયાની ઉપેક્ષામાં જ મને મળી રહે છે! આ, પણ આ બધું શા માટે? તે દિવસના અરુણુમાં અને આજના અરુણુમાં તફાવત શા છે?” અમીમાંસિત પ્રશ્નોના પડદા પાછળ અરુણુનું મન પણ થાકીને લેાથ થઇ ગયું હતું.
