________________
આછાં અજવાળાં :
“ભાભી પાસે જરા તપાસ કરી આવું” કહી તે અગ્રેસર થયે. નિર્મળાએ સુરેશને હાથ પકડી લેતાં કહ્યું: “તમને અક્કલ યે દહાડે આવશે ?”
સુરેશ નિમુની વાત કરવાને ઢંગ જોઈને હસી પડે. કહ્યું: કેમ! શું થયું છે ત્યારે ?”
“તમે ભાભી પાસે જઈને શું કરશો? એ કરતાં મોટાભાઈને ત્યાં મેકલે ને !”
ડ્રોઈંગરૂમમાં અરુણ વિનેદને રમાડી રહ્યો હતો. સુરેશે આવીને કહ્યું. “મોટાભાઈ, મારા ભાભીનું માથું દુઃખે છે. ખૂબ રડે છે.”
તે હું શું કરું?” પ્રશ્ન સાંભળીને સુરેશ સજજડ થઈ ગયે. ભાભીનું માથું દુઃખે છે ને ભાઈને શું કરવું? આ કેવા પ્રકારનો પ્રશ્રન ! જરા વાર રહીને અરુણે પૂછયું: “તે શું કહ્યું?” - સુરેશે ફરી એનું એ કહ્યું. અરુણે કહ્યું: “સારું. હું હમણાં જ જાઉં છું.”
સુરેશ વિદાય થયો. “હમણાં જ જાઉં છું” એમ કહેવા છતાં પણ અરુણ ઊભો થયો નહિ. ઉષાને આજ બપોરે કહેલા શબ્દોથી અરુણ પોતે પણ દુઃખી થયો હતો. જે એ શબ્દ ખરેખર મશ્કરીરૂપે જ કહા હોત તો તેને આટલું દુઃખ ન થાત. ઉષા પણ કશું ન વિચારત. કદાચ ઉષા ન સમજી શકી હોત તો પણ અરુણ તે સમજતો હતું કે કેવળ મશ્કરી નહોતી. વિનેદને જોઈને
