________________
૧ જીવનસંધ્યા
એકલી ઊભી હોય એમ તેને લાગવા માંડયું. એના જીવનમાં જાણે કશું આકર્ષણ નથી રહ્યું!
ઉષાનું અભિમાન, ઉષાના અંતરની ગતિ, બેટી વેદનાઓ, હવે અરુણના હૃદયને સ્પર્શ કરી શકતી નહિ. એક નાનું બાળક બનેના વચ્ચે કેટલો પ્રભેદ ઊભું કરી શકે છે? ઉષા તે એટલી દૂર ઘસડાઈ ગઈ હતી કે તેને કિનારે નહોતો દેખાતો.
કઈ કઈ વખતે ઉષાને વિચાર આવતો કે: “આ વિનોદ મારો બાળક હેત તે ? તો શું સ્વામીને આવો અનાદર તે સહન કરી શકત ખરી ? ના પોતે ન સહન કરી શક્ત. સંતાન એ તો સંતાન જ છે. સ્વામી સાથે એની તુલના કદિ ન હાઈ શકે. આહ ! ઉષા વંધ્યા છે માટે એનાં નયને સામે સ્વામી એ એક અપાર આકર્ષણ છે. એ કંઈ સંતાનવતી નારીના મનભાવ જાણી શકતી નથી.
પરતુ...
ઉષાના મનમાં થયું કે સુરેશ તો ઐફિસેથી આવીને વિનેદને પહેલાં કદી નથી શોધતો. એની આંખો તો નિમુને જ શોધી રહી હોય છે, અને પ્રથમ આલિંગન પત્નીને જ આપે છે. સંતાન કરતાં સ્ત્રી ઉપર કેમ વધારે આદર રાખે છે ?
નિર્મળાને શું સજા નથી સહવી પડતી? ના. સુરેશના સહવાસમાં રહીને તે ભૂલેચૂકે પણ પુત્રને શોધવા ચંચળ નથી થતી. ત્યારે? ઉષા હતાશ બની ગઈ. શું સઘળા ખરાબ ગૃહો ઉષાના જ જીવન પર વિષભરી દષ્ટિ નાખવા એકત્ર થયેલા છે?”
રવિવારનો દિવસ હતે. અરુણ બહાર ફરવા જતો હતે.
