________________
ભવ ભાવના પ્રકરણ ભાગ - ૨
२०६
अह सो उज्जोयंतो तेएण दिसाओ पवररूवधरो । सुत्तविउद्ध व्व खणेण उढिओ नियइ पासाइं ।।३५२।। सामाणियसुरपमुहो तत्तो सव्वोऽवि परियणो तस्स । आगंतुं अभिणंदइ जयविजएणं कयंजलिओ ।।३५३।। इंदसमा देविड्डी देवाणुपिएहिं पाविया एसा । अणु जंतु जहिच्छं समुवणयं निययपुत्रेहिं ।।३५४।। अह सो विम्हियहियओ चिंतइ दाणं तवं व सीलं वा । किं पुत्वभवे विहियं मए ? इमा जेण सुररिद्धी ।।३५५।। इय उवउत्तो पेच्छइ पुत्वभवं तो इमं विचिंतेइ । किं एत्थ मज्झ किचं पढमं ? ता परियणो भणइ ।।३५६।। अट्ठसयं पडिमाणं सिद्धाययणे तहेव सगहाओ । कयअभिसेया पूएह सामि ! कियाणिमं पढमं ।।३५७।। अह सो सयणिजाओ उट्ठइ परिहेइ देवदूसजुयं । मंगलतूररवेहिं पढंतसुरबंदिवंदेहिं ।।३५८।। हरयम्मि समागच्छइ करेइ जलमजणं तओ विसइ । अभिसेयसभाए अणुपयाहिणं पुव्वदारेणं ।।३५९।। उपपातसभा वररत्ननिर्मिता जन्मस्थानं अमराणां तस्या मध्ये मणिपीठिकायां रत्नमयं शयनीयम् ।।३५०।। तत्रोत्पद्यते देवः कोमलवरदेवदूष्यान्तरितः अंतर्मुहूर्तमध्ये संपूर्णो जायते एषः ।।३५१।। अथ स उद्योतयन् तेजसा दिशः प्रवररूपधरः सुप्तविबुद्ध इव क्षणेन उत्थितः पश्यति पार्थानि ।।३५२।। सामानिकसुरप्रमुखः ततः सर्वोऽपि परिजनस्तस्य आगत्याभिनंदति जयविजयेन कृतांजलिकः ।।३५३।। इन्द्रसमा देवद्धिः देवानुप्रिय ! प्राप्ता एषा अनुभुत यथेच्छं समुपनतां निजकपुण्यैः ।।३५४।।