________________
૧પ૦
ભવ ભાવના પ્રકરણ ભાગ - ૨
उल्ललइ भमइ कुक्कुयइ कीलइ जंपइ बहुं असंबद्धं । धावइ निरत्थयं पि हु निहणंतो भूयसंघायं ।।२७९।। इय असमंजसचेद्वियअनाणऽविवेयकुलहरं गमियं ।। जीवेणं बालत्तं पावसयाइं कुणंतेण ।।२८०।। क्षुधितं पिपासितं वा व्याधिग्रस्तं वा आत्मानं आतकं कथयितुं बालत्वे न शक्नोति गमयति रुदन्नेव वराकः ।।२७६।। श्लेष्मखरण्टितवदनः मूत्रपुरीषानुलिप्तसर्वाङ्गः धूलिखरंटितदेहः किं सुखमनुभवति किल बाल: ? ।।२७७।। क्षिपति करं ज्वलनेऽपि प्रक्षिपति मुखे कृष्णभुजंगमपि भनुक्ति अभोज्यापेयमपि यद् बालोऽज्ञानदोषेण ।।२७८ ।। उच्छलति भ्रमति कूजति क्रीडते जल्पति बहु असंबद्धं धावति निरर्थकमपि खलु घ्नन् भूतसंघातम् ।।२७९।। इति असमंजसचेष्टिताज्ञानाविवेककुलगृहं गमितं
जीवेन बालत्वं पापशतानि कुर्वता ।।२८०।। ગાથાર્થ : બાળપણમાં પોતાની ભુખને, તરસને, રોગની પીડાને કહેવા સમર્થ બનતો નથી અને વરાકડો રડતા જ દિવસો પસાર કરે છે. (૨૭૬)
શ્લેમથી ખરડાયેલા મુખવાળો, મૂત્ર અને મળથી લેપાયેલા અંગવાળો, ધૂળથી ખરડાયેલા શરીરવાળો 43 शुं सुपने अनुभव छ ? (२७७)
અજ્ઞાનના વશથી બાળક અગ્નિમાં પણ હાથ નાખે છે, કાળા સાપને પણ મુખમાં નાખે, અભોજ્ય भने अपेय- पान ४३ छ. (२७८)
નિરર્થક પણ જીવ સમૂહને હણતો બાળક કૂદે છે, ભમે છે, આક્રંદ કરે છે, ક્રીડા કરે છે અને ઘણો असंबद्ध प्रदा५ ४२ ७. (२७८)
એ પ્રમાણે અસંબદ્ધ ચેષ્ટા-અજ્ઞાન- અવિવેકનું ઘર એવા બાળપણને સેંકડો પાપો કરીને જીવ ५सार ७२ . (२८०)
सुखावसेया एव ।। बालस्य दुःखितत्वे उदाहरणमाह - ગાથાર્થ સુગમ છે. બાળકના દુઃખ વિશે ઉદાહરણને કહે છે
बालस्स वि तिव्वाइं दुहाई दट्ठण निययतणयस्स । बलसारपुहइवालो निम्विन्नो भवनिवासस्स ।।२८१।।
