________________
ભાવનાપ્રકરણ ભાગ- ૨
१४७
सूईहिं अग्गिवन्नाहिं, भिजमाणस्स जंतुणो । जारिसं जायए दुक्खं, गब्भे अट्ठगुणं तओ ।।२६८।। पित्तवसमंससोणियसुक्कट्ठिपुरीसमुत्तमज्झम्मि । असुइम्मि किमि व्व ठिओ सि जीव ! गब्भम्मि निरयसमे ।।२६९।। इय कोइ पावकारी बारस संवच्छराइं गन्भंमि । उक्कोसेणं चिट्ठइ असुइप्पभवे असुइम्मि ।।२७०।। तत्तो पाएहिं सिरेण वा वि सम्मं विणिग्गमो तस्स । तिरियं णिग्गच्छंतो विणिवायं पावए जीवो ।।२७१।। गब्भदुहाई दटुं जाईसरणेण नायसुरजम्मो । सिरितिलयइब्भतणो अभिग्गहं कुणइ गब्भत्थो ।।२७२।। नव चैव च धमन्यः नवनवतिर्लक्षा रोमकूपानां अर्द्धचतुर्थाः कोट्यः समं पुनः केशश्मश्रुभिः ।।२५९।। निष्पन्नप्रायः पुनर्जायते सोऽष्टमे मासे ओजआहारादिभिश्च करोति शरीरं समग्रमपि ।।२६० ।। द्वे अहोरात्रशते संपूर्णे सप्तसप्ततिं चैव गर्भगतो वसति जीव: अर्धमहोरात्रमन्यच ।।२६१।। उत्कृष्टेन नव लक्षा जीवा जायन्ते एकगर्भ उत्कृष्टेन नवानां शतानां सुत एकः ।।२६२।। गर्भस्थिताश्च कृत्वा संग्रामादीनि गुरुकपापानि व्रजन्ति केऽपि नरकं अन्ये पुनर्यान्ति सुरलोकम् ।।२६३।। नवलक्षाणां मध्ये जायते एकस्य द्वयोर्वा समाप्तिः शेषाः पुनरेवमेव च विलयं व्रजन्ति तत्रैव ।।२६४।। स्वपत्यां मातरि स्वपिति जागर्ति जाग्रत्यां सुखितायां भवति सुखी दुःखितायां दुःखितो गर्भः ।।२६५।। कदापि खलु उत्तानः कदाऽपि खलु भवति एकपार्श्वन कदाऽपि आम्रकुब्जः जननीचेष्टानुसारेण ।।२६६ ।।
