________________
ભાના પ્રકરણ ભાગ- ૨
१५
। सुगमा । हरिणमेवाधिकृत्याऽऽत्मानुशास्तिमाह - હરણને જ ઉદ્દેશીને (આશ્રયીને) પોતાને શિખામણ આપતા જણાવે છે.
निद्दयपारद्धियनिसियसेल्लिनिभिन्नखिनदेहेण । हरिणत्तणमि रे सरसु जीव ! जं विसहियं दुक्खं ।।२०९।। बद्धो पासे कूडेसु निवडिओ वागुरासु संमूढो । पच्छा अवसो उक्कत्तिऊण कह कह न खद्दो सि ? ।।२१०।। सरपहरवियारियउयरगलियगन्भं पलोइडं हरिणिं । सयमवि य पहरविहुरेण सरसु जह जूरियं हियए ।।२११।। मायावाहसमारद्धगोरिगेयज्झुणीसु मुझंतो । सवणावहिओ अन्नाणमोहिओ पाविओ निहणं ।।२१२।। दवण कूडहरिणिं फासिंदियभोलिओ तहिं गिद्धो । विद्धो बाणेण उरम्मि घुम्मिउं निहणमणुपत्तो ।।२१३।। चित्तयमइंदकमनिसियनहरखरपहरविहुरियंगस्स । जह तुह दुहं कुरंगत्तणंमि तं जीव ! किं भणिमो? ।।२१४ ।। निर्दयपारधिकनिशितकुन्तवावलभिन्नदेहेन हरिणत्वे हे जीव ! स्मर तद् विषोढं यद् दुःखम् ।।२०९।। बद्धः पाशे कूटेषु निपतितो वागुरासु संमूढः पश्चादवश उत्कृत्य कथं कथं न भक्षितोऽसि ।।२१०।। शरप्रहारविदारितो दरगलितगुह्यां प्रलोकितुं हरिणी स्वयमपि च प्रहारविधुरेण स्मर ! यथा खिन्नं हृदये ।।२११।। मायावाहसमारब्धगौरीगेयध्वनिषु मुह्यन् श्रवणावहितोऽज्ञानमोहितः प्रापितो निधनम् ।।२१२।। दृष्ट्वा कूटहरिणीं स्पर्शनेन्द्रियमुग्धः तत्र गृद्धः विद्धो बाणेन उरसि घूर्णयित्वा निधनमनुप्राप्तः ।।२१३।। चित्रकमृगेन्द्रक्रमनिशितखरवरप्रहारविधुरिताङ्गस्य यद् तव दुःखं कुरंगत्वे तद् जीव ! किं ? भणामः ।।२१४ ।।