________________
करयुगं च कयाचन कौतुकादबलया बलयाञ्चितमाददे ।
भवदतुच्छतमप्रणयोदयाद्, रुचिरया चिरयातमनःशुचा ।।३२।। છે હે રાજન, આપના ચિરકાલીન વિયોગથી વ્યથિત થયેલાં અને આપના પ્રત્યે અત્યંત સ્નેહથી વ્યાકુળ બનેલાં કોઈ રાણીએ કુતૂહલવશાત્ આપની રુચિ પ્રમાણેના કંકણને બે હાથમાં ધારણ કર્યા છે.
अधित काचन हारलतां गले, त्वनवमां नवमांसलरोचिषम् । कलभकुम्भततस्तनलम्बिनीं, सुनयना नयनार्पितकज्जला ||३३।। રાજન, કાજલના અંજનથી અંજિત થયેલી સુંદર નેત્રોવાળી આપની રાણીએ ગળામાં હાર ધારણ કર્યો છે. નવીન અને દેદીપ્યમાન રત્નોનો કાન્તિવાળો તે સુંદર હાર હાથીના કુંભસ્થળ સમાન પુષ્ટ અને વિસ્તૃત સ્તન સુધી પહોંચ્યો છે.
श्रवणयोस्त्वदनुस्फुटमिच्छती, विकचवारिजवारिजवागमम् । न्यधित काचन कुण्डलमुन्मनोभवसुरं वसुरत्नकरम्बितम् ।।३४।। વિકસ્વર કમલિની પાણીના વેગને જેમ ઇચ્છે છે, તેમ આપના શીઘ્ર આગમનને ઇચ્છતી કોઈ સુંદરીએ સુવર્ણ અને રત્નોથી જડેલાં કુંડળો બન્ને કાનમાં ધારણ કર્યા છે તે જાણે કામદેવને ઉદ્દીપ્ત કરવા માટે ના હોય !
नृप ! दधेऽथ कयाचन कान्तरुक्नवतरो बत ! रोपितमन्मथः ।।
उपरिनासिकमध्यधरोष्ठकं, वरमणी रमणीजनकान्तया ||३५।। કોઈ સ્ત્રીએ નાસિકામાં નથણીને ધારણ કરી છે. તે સુંદર નથણી અધર (નીચેનો હોઠ) સુધી લટકતી છે, તે જાણે કામદેવને અર્પણ કરતી ન હોય !
श्रवणपत्रकमौक्तिकराजिना, निचिततारकतारकनायकम् ।
अनुकरोति मुखेन सुलोचना, शुचितमं चितमङ्गलसज्जना ||३६ ।। મંગલ સામગ્રીથી પુષ્ટ એવી કોઈ સુલોચના સ્ત્રીના બન્ને કાનોમાં મોતી શોભી રહ્યાં છે, તે જાણે પોતાના સુંદર મુખની શોભાથી તારાઓથી વ્યાપ્ત નિર્મળ ચંદ્રની તુલના કરતી ન હોય!
अतुलमाभरणं तव कज्जलं, कमललोचन ! लोचनयोयंघात् ।
अय इवेषुमुखेषु भवद्रुहे, मदयिता दयिता जगतः स्मरः ||३७।। કમળ સમાન નેત્રવાળા હે રાજન, આપની રાણીઓએ આંખોમાં કાજલથી અંજન કર્યું છે તે જાણે જગતને મદાંધ કરનાર કામદેવે પોતાનો દ્રોહ કરનાર શંકર માટે બાણોના મુખ ભાગ પર લોહને જડી દીધું ના હોય !
तव विलासवती च निजेऽलिके, नृपविशेष ! विशेषकमाचरत् । रतिपतेरिव भल्लमुदञ्चितं, छविधरं विधरन्तमनूनताम् ।।३८ ।। હે નૃપતિલક, આપની કોઈ રાણીએ પોતાના ભાલપ્રદેશ (કપાળ) પર સુંદર તિલક કર્યું છે, તે જાણે કામદેવનો ઊંચો ઉઠાવેલો તીક્ષ્ણ ભાલો ના હોય !
શ્રી ભરતબાહુબલિ મહાકચમૂ૦ ૭૧