________________
भवत्यां लुब्धाशः कलयति तनो ! दुःखमसुमान्, न हस्ती हस्तिन्यामिव किमु वशास्पर्शरसिका ? तनूरेषा नो ते त्वमपि न हि तन्वा भवसि वां, जिनार्चातः शस्या भवतु तदनित्या स्थितिरियम् ।।६०।। હે શરીર ! તારા પ્રત્યે આસક્ત બનેલો પુરુષ સ્ત્રીના સ્પર્શમાં લુબ્ધ બનીને, હાથણીના સ્પર્શમાં આસક્ત બનેલો હાથી બંધનગ્રસ્ત બનીને દુઃખી થાય છે, તેમ તેં પણ આ રીતનાં અનંત દુ:ખી 'ભોગવ્યાં છે. તે આત્માનું, આ શરીર તારું નથી અને તું તેનો નથી. શરીરની આવી અનિત્ય સ્થિતિનો વિચાર કરીને પરમાત્માની પૂજા અર્ચનાથી તેને સાર્થક કર ! અર્થાત્ પ્રશંસનીય બનાવ !
व्यपास्ता जीवो मा क्वचिदपि गमी काञ्चन गर्ति, तदस्मिन् भोक्तव्या इह हि बहुधा भोगततयः । न सन्देहो देह ! त्वयि परमयं त्वय्यविरतो,
न वेत्त्येवं जीवो न हि जिनगिरा त्वां तुदति यत् ||६१।। શરીર કદાચ એમ વિચારે કે આ જીવ મને ગમે તે સ્થળે છોડીને કોઈ પણ ગતિમાં ચાલ્યો જશે તો જ્યાં સુધી આ શરીરમાં આત્મા છે ત્યાં સુધી વિવિધ પ્રકારના ભોગોને ભોગવી લઉં તો હે દેહ ! આ તારી માન્યતા ભૂલભરેલી છે. આત્મા તો તારાથી ભિન્ન છે ! તું જિનવચનને જાણતો નથી માટે તારા આ અસંયમના પરિણામે આવતાં દુઃખ અને કષ્ટો તારે જ ભોગવવાનાં રહેશે.
नियन्ता जीवोऽयं तदनु करणः स्यन्दननिभः, षडक्षोक्षग्रामः पृथगयनगत्युत्सुकमनाः । त्वदीयं चातुर्य तदि यदि जिनादिष्टपदवी, त्वया नोल्लंध्येताक्षरनगरसंप्राप्तिनिपुणा ||६२ ।। આ જીવ સારથિ છે. તેની પાછળ ચાલવાવાળા શરીરરૂપી રથને પાંચ ઇન્દ્રિય અને છઠું મન એ છયે બળદો જુદી જુદી દિશામાં લઈ જવા માટે ઉત્સુક છે. પરંતુ મોક્ષ નગરની પ્રાપ્તિ કરાવવામાં હોંશિયાર સારથિની ચતુરાઈ ત્યારે જ કહેવાય કે જિનેશ્વર ભગવંતે બતાવેલા માર્ગનું ઉલ્લંઘન કરે નહીં.
भवन्नत्यै मौलिफ्रचि मम हस्ताब्जयुगली, जिन ! त्वत्पूजायै चरणयुगली चापि विधिना । भवत्कल्याणालीविशदवसुधास्पर्शनकृते,
ममेत्येते कायावयवविसराः सन्तु सफलाः ||६३।। હે જિનેશ્વર ભગવંત ! આપને પ્રણામ કરવા માટે મારું મસ્તક, આપની પૂજા કરવા માટે બન્ને હાથ, આપનાં પાંચે કલ્યાણકો દ્વારા પવિત્ર થયેલી ભૂમિને સ્પર્શ કરવા માટે મારા બન્ને પગ તેવી રીતે
થી ભારતબાહુબલિ મહાકાવ્યમ્ ૦ ૧૮૯