________________
સમ્યક્ત્વ ૪-૪
હું શિષ્યા ! તેને આ આરત્યાગ સુંદર છે – એમ સમજે, કારણકે – સાવદ્ય પ્રવૃત્તિને લીધે જીવને વધ-મધ-સતાપ તથા ભયંકર દુઃખા સહન કરવાં પડે છે.
માટે,સાધકા! આસ'સારમાં સાંસારિક પ્રતિબધા દૂરકરી, પાપકાાંથી નિવૃત્ત થઈ, માત્ર દૃષ્ટ મની મેાક્ષમાર્ગની સાધનામાં આગળ વધે. તત્ત્વજ્ઞ કર્યાંનું સ્વરૂપ સમજીને, કર્મબંધનાં નિર્મામત્તોથી સદા દૂર રહે છે. (હે શિષ્યે! ! તમે આ સમ્યકૃત્વને એળખા, કે જેની હયાતિમાં જીવ વધ-બંધ–ભયંકર વેદના તથા ખાદ્યપદાથો ઉપરની મૂછોનું સ્વરૂપ સમજીને, સમભાવપૂર્વક સહન કરીને, કર્માંતા ક્રમશઃ ક્ષય કરીને નિષ્કમાં બની જાય છે.
માટે, તત્ત્વજ્ઞ પુરૂષ કર્માંતા ફળને પ્રત્યક્ષ જોઈને
૩
પાપ કયો તથા તેના નિમિત્તોથી સ^થા દૂર ખસી જાય છે.)
૧૪૬. હું આ ! આ સસારમાં જે વીરપુરુષો થઈ ગયા,
તેઓ હમેશાં સમિતિ-ગુપ્તિ અને સમ્યજ્ઞાનાદિમુક્ત હતા, પાપકાગ્રંથી નિવૃત્ત થયેલા હતા,
જગતને યથાસ્વરૂપે જોનારા હતા,
તથા પૂર્વ-પશ્ચિમ-દક્ષિણ અને ઉત્તર એમ ચાતરફથી, આવતા રાદિ સંચાગેાને ઉવેખીને સયમમાં સ્થિર રહ્યા હતા.
એ પ્રમાણે સમિતિ-ગુપ્તિ અને સમ્યજ્ઞાન યુક્ત, સદા જયણાવત, નિરંતરદૃષ્ટા, પાપકાર્યાથી સર્વથા નિવૃત્ત થયેલ, તથા જગતને યથાસ્વરૂપે જોનાર,
–એવા તે વીરપુરુષોના આ અનુભવ હું તને કહું છું.
(પ્રશ્ન) સંસારનું સત્યસ્વરૂપ સમજનાર,
અને તે કારણે તેની સારી-માઠી અસરથી નિલે પ રહેનાર, સાધકને સાંસારિક ઉપાધિ તથા કર્મોની વળગણુ વળગે કે નહી' ?. (ઉત્તર) બિલકુલ નહીં.
હું જ! એ પ્રમાણે સર્વજ્ઞ ભગવાન શ્રી મહાવીર સ્વામી પાસેથી સાંભળેલું આ હુ... તને કહું છું.
