________________
લોકવિજય ૨-૫ જૈન-જૈનેતર શાસ્ત્રોને જાણકાર હોય, દાતાના ભાવને સમજનારે હેય, પરિગ્રહની મમતારહિત હોય,
યથાસમય સંયમાનુષ્ઠાન કરનાર હોય. વળી, હીન (તુચ્છ) પ્રતિજ્ઞા કે નિયાણ નહીં કરવાપૂર્વક નિરાસક્ત થઈને, રાગદ્વેષના બંધનોને વિચ્છેદ કરીને મુનિ એ રીતે મોક્ષમાર્ગે
આગળ વધે છે. ૮૯. વસ્ત્ર, પાત્ર, કંબલ, રજોહરણ, ઉપાશ્રયાદિ સ્થાન, સંથારે કે આસનાદિ
ધર્મોપકરણે સદોષ છે કે નિર્દોષ? --તે જાણીને મુનિએ તેને વિવેકપૂર્વક ઉપયોગ કર જોઈએ. શુદ્ધ આહાર પ્રાપ્ત થતાં, ક્યાંથી કેટલો આહાર લે ? તેને વિવેક ભગવાને જે રીતે સમજાવ્યું છે તે પ્રમાણે વર્તે. વળી, ઈટ અને પૂરતો આહાર મળતાં મુનિ રાજી પણ ન થાય, અથવા ગર્વ પણ કરે નહીં, રૂક્ષ અને અપૂરતે આહાર મળતાં મુનિ શેક પણ ન કરે. ઘણે આહાર પ્રાપ્ત થતાં મુનિ સંઘરી રાખે નહીં. પરંતુ,
પરિગ્રહ બુદ્ધિ-મૂછ કે મમતાથી આત્માને દૂર રાખે વળી ધર્મોપકરણો ઉપર પણ મમત્વન રાખતાં, તે ધર્મના સાધનરૂપ છે,
–એમ સમજીને પરિગ્રહ અને મૂછને ત્યાગ કરે. જંબુ ! આ પ્રશસ્ત માર્ગ સર્વજ્ઞ ભગવાને બતાવ્યો છે. માટેહે બુદ્ધિમાન સાધક ! જે રીતે તારો આત્મા પાપકર્મોથી ન લેપાય.
-તેમ વર્તજે.....એમ હું કહું છું. ૯૦. જંબુ! કામગોની વાસનાઓને કાબુમાં રાખવી અતિદુષ્કર છે,
જીવન અતિ ચંચળ છે, આયુષ્ય વધારી શકાય તેમ નથી. બલકે દિનપ્રતિદિન ઘટતું જાય છે.
છતાં, * આ જીવની કામવાસના શાંત થતી નથી * હિંસાનું સ્વરૂપ સમજીને, પાપપ્રવૃત્તિઓને ત્યાગ કરી શકે એ
ફક્ત મનુષ્યભવ જ છે. વળી મનુષ્યમાં પણ પુરૂષની પ્રધાનતા હોવાથી પુનિત શબ્દ અહિં મૂકેલ છે. આગળ પણ આ શબ્દ ઠેર ઠેર આવે છે.
