________________
-૧
૮૭. જખુ ! આ સ’સારમાં ગૃહસ્થો પેાતાને માટે, પુત્ર-પુત્રીઓ કે પુત્રવહુએ માટે, જ્ઞાતિભાઈ આ માટે કે રાજા માટે, ધાવમાતા માટે કે દાસ-દાસીએ માટે, નાકરનાકરાણી માટે કે મહેમાનાના લેાજન માટે, —વિવિધ શસ્રીદ્વારા આરંભ-સમારંભ કરે છે.
વળી, પુત્રા અને કુટુંબીઓને વહેંચવા માટે, તથા અન્ય કેટલાએક માણસાના ઉપભાગ નિમિત્તે, વિવિધ દ્રબ્યાને સધરી પણ રાખે છે.
૮૮. પર`તુ, ‘કર્માં ખપાવવાની આ સુંદર તક મળી છે,’ —એવું સમજીને મુનિ સયમમાં ઉદ્યમી થાય
પવિત્ર અંતઃકરણવાળા, પરમાથી, ન્યાયનીતિસ’પન્ન થાય, દ્રવ્ય-ક્ષેત્રકાળ-ભાવને આળખી તદનુસાર વર્તનારા થાય. આવા મુનિ સદોષ આહાર લે નહીં,
બીજાને સદોષ આહાર લેવાની પ્રેરણા કરે નહી, તથા સદોષ આહાર લેનારનુ અનુમાદન પણ કરે નહી.. પરંતુ, સદોષના ત્યાગ કરીને નિર્દોષ આહાર લેવા પૂર્ણાંક —સયમનુ` પાલન કરે. ક્રય–વિક્રય નહીં કરતા એવા તે મુનિ ધર્મોપકરણ પણુ ખરીદે નહી, બીજા દ્વારા ખરીદ-વેચાણ કરાવે નહીં,
તથા ખરી–વેચાણ કરનારનું અનુમાઇન પણ કરે નહીં. આવા મુનેિ સમયસૂચક હોય, આત્મબળના જાણકાર હાય,
આહારાદિ કચાંથી કેટલું લેવું ? તેના જ્ઞાતા હોય, સ'સારના સ્વરૂપને જાણકાર હોય, વિનયી અને સંયમી હોય,
