________________
આચારાંગસુત્ર પરંતુ, ઘણું ભેગવવા છતાં ખરેખર ! આ જીવ અતૃપ્ત જ રહે છે, વળી કામગોની ઈષ્ટપ્રાપ્તિ ન થતાં જીવ શેક કરે છે,
ઝૂરે છે, રૂએ છે અને ખેદપૂર્વક પશ્ચાત્તાપ કરે છે. ૯૧. પરંતુ, સંસારના સાચા સ્વરૂપને જાણનાર દીર્ઘદશી મુનિ ફક્ત
ભોગજન્ય સુખોને ન જોતાં, ઉદર્વ-અધે અને તિછલકમાં ભેગેથી પ્રાપ્ત થનારી સ્થિતિને પણ જુએ છે અને જાણે છે કે
વિષયવાસનામાં આસક્ત લોક સંસારમાં પરિભ્રમણ કરે છે. માટે, ચોર્યાસીના ફેરામાંથી છૂટવા માટેની આ માનવજીવન રૂપી અમૂલ્ય તક આવેલી જાણીને, વિષયવાસનાનો જે ત્યાગ કરે, અને પિતે બંધનમુક્ત થયા પછી બીજાને પણ બંધનમુક્ત કરાવે
તે વીરપુરુષ પ્રશંસાપાત્ર છે.
૯૨. આ શરીર જેવું અંદર મળ-મૂત્રથી અપવિત્ર છે, તેવું જ ગાદિને કારણે બહારથી પણ અસર છે.
માટે, શરીરમાં રહેલી દુર્ગધી વસ્તુઓને તથા તે જેમાંથી નિરંતર ઝરતી રહે છે, તે નવ દ્વારવાળા આ શરીરનું યથાર્થ સ્વરૂપ સમજી મુનિ તેનો સદુપયોગ કરે. '
આવું જાણીને બુદ્ધિમાન પુરુષ ત્યાગ કરેલ કામગો ને લાળને ચાટતા બાળકની જેમ ફરીથી સેવન કરે જ નહીં. તથા પિતાના આત્માને જ્ઞાન અને સંયમથી વિપરીત માર્ગે લઈ જાય નહીં.
૩. “આ કામ કર્યું અને આ કામ હવે કરીશ. -આવા પ્રકારની ચિંતાથી કામી પુરૂષ સદા વ્યાકુલ રહે છે, માયાનું અત્યંત સેવન કરે છે, પિતાના જ કરતૂતો તથા પ્રપંચને કારણે તેમાં ફસાઈ,
મૂઢ જેવો બની વારંવાર તેવું જ-માયાવી આચરણ કરે છે. જેની સાથે જીવ આવા છલ-પ્રપંચે કરે છે
તે જ સાથે તે સીધી કે આડકતરી રીતે દુશ્મનાવટ વહોરી લે છે. વળી, તે એટલે બધે લેભ કરે છે કે જેથી આવા કાર્યોને લીધે તેને દુર્ગતિમાં ભમવું પડતું હોવાથી સરવાળે લાભને બદલે નુકસાન જ થાય છે.
