________________
વિમોક્ષ ૮-૪ વસ્ત્ર લાવ્યા પછી દેવે નહિ કે રંગે નહિ તથા ધોઈને રંગેલું વસ્ત્ર પહેરે નહિ એક ગામથી બીજે ગામ જતાં માર્ગમાં ચેરની બીકથી
વસ્ત્ર સંતાડવા ન પડે-એ માટે અલ્પ વસ્ત્ર રાખે. વસ્ત્રધારી સાધકની ખરેખર! આ જ સામગ્રી છે ને આ જ આચાર છે હવે સાધક મુનિ એવું જાણે કેહેમંત ઋતુ વીતી ગઈ છે અને ગ્રીષ્મઋતુ આવી ગઈ છે, તેથી ઠંડીને કારણે રાખેલા વસ્ત્રો તજી દે, જીર્ણ હોય તે પરઠવી દે કે જરૂરત હોય ત્યારે પહેરે,
બે રાખે, એક રાખે કે વસ્ત્રરહિત પણ થઈ જાય. ઉપધિ ઓછી રાખવાથી આત્મા કર્મભારથી હળવે થાય છે? –એવું સમજનારને લાઘવગુણ, નિર્મમત્વ ને સમભાવ પ્રગટ થાય છે.
જ્ઞાનપૂર્વકના આ તપનું વિશિષ્ટ ફળ મળે છે. સર્વજ્ઞ ભગવાને જે આ કહ્યું છે કેનિમમત્વ અને સમભાવ લાવવાના રહસ્યને જ સમજીને,
સાધક સર્વ પ્રકારે પૂર્ણરૂપે સમભાવનું જ પાલન કરે. ૨૧૫. જે સાધકમનિને કયારેક એવું લાગે કે
હું ખરેખર ! ઉપસર્ગોથી ઘેરાઈ ગયો છું. અથવામૈથુનાદિ અનુકૂળ પરીષહો સહન કરી શકું તેમ નથી, ત્યારે તે સંયમી પિતાની સમસ્ત બુદ્ધિથી વિચારીને
અકાય નહિ કરતાં પિતાના આત્માને બચાવે. પ્રતિમા ધારી તપસ્વીમુનિ માટે આ જ માર્ગ શ્રેયસ્કર છે કે. આવા પ્રસંગે સાધક અનશનાદિ દ્વારા મૃત્યુને ભેટે. તેમનું આવું મરણ અકાલ મરણ ગણતું નથી. પરંતુ કર્મક્ષય કરનારૂં સમાધિ મરણ ગણાય છે. તેથી તે હિતકર છે, સુખકર છે, તથાભવાંતરમાં પણ પુણ્ય પરંપરાવર્ધક છે અને
અંતે ક્રમશઃ મે પહોંચાડનારું છે. હે જબુ! એ પ્રમાણે સર્વજ્ઞ ભગવાન શ્રી મહાવીર સ્વામી પાસેથી સાંભળેલું આ હું તને કહું છું.
