________________
૮-૫
૨૧૬. જે પ્રતિમાધારી મુનિને એક પાત્ર તથા બે વસ્ત્રની પ્રતિજ્ઞા હોય છે
તેમને ત્રીજું વસ્ત્ર લેવાનો વિચાર જ આવતું નથી ? ૨૧૭. કદાચ વસ્ત્ર કલ્પાનુસાર પૂરતા ન હોય તે, .
તે મુનિ એષણીય વસ્ત્રોની યાચના કરે. તથા જેવા મળે તેવા પહેરે. વસ્ત્ર લાવ્યા પછી ધોવે નહિં કે રંગે નહિ,
તથા ધોઈને રંગેલું વસ્ત્ર પહેરે નહિ. એક ગામથી બીજે ગામ જતાં માર્ગમાં ચેરની બીકથી
વસ્ત્ર સંતાડવા ન પડે, એ માટે અલ્પવત્ર રાખે પ્રતિમાધારી સાધકની ખરેખર ! આ જ સામગ્રી છે, આ જ આચાર છે. હવે સાધક મુનિ એવું જાણે કેહેમંત ઋતુ વીતી ગઈ છે અને ગ્રીષ્મ ઋતુ આવી ગઈ છે, તેથી ઠંડીને કારણે રાખેલાં વસ્ત્રો તજી દે : જીર્ણ હોય તે પરઠવી દે કે જરૂરત હોય ત્યારે પહેરે
અથવા એક રાખે કે વસ્ત્રરહિત પણ થઈ જાય. ઉપાધિ ઓછી રાખવાથી આત્મા કર્મભારથી હલકે થાય છે? એવું સમજનારને લાઘવગુણ, નિર્મમત્વને સમભાવ પ્રગટથાય છે. જ્ઞાન પૂર્વકના આ તપનું વિશિષ્ટ ફળ મળે છે. સર્વજ્ઞ ભગવાને જે આ કહ્યું છે કેનિર્મમત્વ અને સમભાવ લાવવાના રહસ્યને જ સમજીને
સાધક સર્વ પ્રકારે પૂર્ણરૂપે સમભાવનું જ પાલન કરે. ૨૧૮. જે સાધક મુનિને કયારેક એવું લાગે કે
“હું ખરેખર ! રેગોથી ઘેરાઈ જવાથી નિર્બળ થઈ ગયો છું. અને તેથી એક ઘરથી બીજે ઘેર ભિક્ષા લેવા જવા માટે સમર્થ નથી.”
