________________
૦૦
આચારાંગસૂત્ર
જે સાધક હિંસા-સંયમ અને કર્મોના સ્વરૂપને રાત છે. તે મુનિ સમયસૂચક પણ હોય, આત્મબલને પારખુ પણ હોય, આહારાદિ ક્યાંથી કેટલું લેવું? તેને જાણકાર પણ હેય,
તથા વિનયી પણ હેય. આ સાધક પરિગ્રહ ઉપરથી મમતા ઉતારીને, * નિઃસ્પૃહપણે યથાસમય સંયમાનુષ્ઠાન કરતે થક
રાગદ્વેષથી દૂર રહીને મોક્ષમાર્ગે આગળ વધે જાય છે. ૨૧૧. સાધના દરમ્યાન કોઈકવાર ઠંડીથી કંપતા, આવા મુનિ પાસે કંઈક
ગૃહસ્થ આવીને કહે કે- હે આયુષ્માન શ્રમણ ! આપને ખરેખર ! કામવાસના તે પીડાકરતી નથી ને? જવાબમાં તે કહે કેહે આયુષ્માન ગૃહસ્થ! મને કામવાસના તે બિલકુલ સતાવતી નથી,
પરંતુ મારાથી ઠંડી સહન થઈ શકતી નથી. વળી અગ્નિ સળગાવી શરીર તપાવવું કે તેમ કરવાં બીજાને કહેવું
તે પણ મને કલ્પતું નથી.' ૨૧૨. આમ કહેવા છતાં કોઈક ગૃહસ્થ અગ્નિ સળગાવી મુનિના શરીરને
તપાવવાનો પ્રયાસ કરે છે, મુનિ હિસા તથા કર્મવિપાકનું સ્વરૂપ યાદ કરીને તેનું સેવન ન કરવા માટે ગૃહરથને સૂચના કરે. હે જબુ! એ પ્રમાણે સર્વજ્ઞ ભગવાન શ્રી મહાવીર સ્વામી પાસેથી સાંભળેલું આ હું તને કહું છું.
૨૧૩. જે પ્રતિમાધારી મુનિને એક પાત્ર તથા ત્રણ વરુની પ્રતિજ્ઞા હોય છે,
તેમને ચોથું વસ્ત્ર લેવાનો વિચાર જ આવતું નથી. ૨૧૪. કદાચ વસ્ત્રો કલ્પાનુસાર પૂરતા ન હોય તે,
તે મુનિ એષણીય વાની યાચના કરે, તથા જેવા મળે તેવા પહેરે.
