________________
૨૩
આઘાતથી ઉત્કર્ષ...
પં. ચન્દ્રશેખરવિજયજી મ.સા.ના જીવનના બે ભાગ જોવા હોય તો એક ભાગ સમર્પણનો હતો, તો બીજો ભાગ શેર જેવા શૌર્યનો હતો. ચન્દ્રશેખર મહારાજ, સમર્પણ અને શૌર્યનું મેચિંગ હતા.
કાળધર્મના પંદર જ દિવસમાં, શરીરની અસાધ્ય કહી શકાય તેવી બિમારીઓ શાન્ત થઈ જાય છે. સંઘમાં બહુમાન્ય ચન્દ્રશેખરવિજયજીનું પ્રાગટ્ય થાય છે. ગુરુકૃપાએ ચન્દ્રશેખર મહારાજનો આખો નકશો બદલી નાંખ્યો.
૩૪ વર્ષની ઉંમરે ચંદ્રશેખરવિજયજીએ વ્યક્તિરૂપે પ્રેમસૂરીશ્વરજી મ.સા.ને ગુમાવ્યા. મહારાજજીનો દેહ વિલુપ્ત થયો. પણ શક્તિરૂપે મહારાજજી, ચન્દ્રશેખરવિજયજીની આસપાસ સક્રિય થતા ગયા તેવા અનુભવો ચન્દ્રશેખરવિજયજીને વારંવાર થતા રહ્યાા છે.
વિ.સં. ર૦૧૪ની સાલનું ચાતુર્માસ લીંબડી કરવાનો નિર્ણય મુનિશ્રી ચન્દ્રશેખરવિજયજીએ, લીધો હતો. તેનું કારણ એ જ હતું, કે “લીંબડી નાનું ગામ, જૈનસંઘ નાનો, વ્યાખ્યાન આદિમાં સંખ્યા પાખી રહે છે. તેવો અનુભવ ચન્દ્રશેખર મહારાજને થયો હતો. પણ લીંબડી જૈનસંઘનો જ્ઞાન ભંડાર સમૃદ્ધ હતો, તેથી મુનિશ્રીએ એવો દોહલો સેવેલો કે “ચાતુર્માસમાં એક કલાક પ્રવચન આપી દઈશું. બાકીના સમયમાં કેવલ શાસ્ત્રાભ્યાસ કરશું.”
મહારાજજીની વિદાય પછી આ જ દોહલો વધુ દૃઢ બનેલો તેમની અંતર્મુખી જીવન જીવવાની ભાવના હતી તેના ય કારણો હતા.
ચંદ્રશેખરવિજયજી જ્યારે પણ પ્રવચન કરવા જાય, ત્યારે પ્રવચન પહેલાં ઇજેક્શન લેવું પડતું. ઇજેક્શનની શક્તિથી પ્રવચન થઈ જતું. પણ પાટ ઉપરથી નીચે ઊતર્યા બાદ આખો દિવસ પ્રવચનના પરિશ્રમના કારણે શરીરમાં તાવ જેવી તપી, રહ્યા કરતી. આથી ચન્દ્રશેખર મહારાજ પ્રવચન આદિ પરિશ્રમ માટે ઉત્સાહિત ન હતા. તેથી નાનકડા અને શ્રવણ રુચિની ન્યુનતાવાળા લીંબડીમાં ચાતુર્માસ ગોઠવેલું હતું.