________________
૧૬
શ્રેષ્ઠ કાળજી.
પ્રેમસૂરીશ્વરજી મહારાજ ભૂતકાળના મહાસંયમીઓની પ્રતિકૃતિ તુલ્ય હતા. તેમની વિરુદ્ધ સંયમશક્તિ જ તેમની પ્રભાવકતા હતી. તેમની હાજરી જ પ્રવચનની ગરજ સારતી હતી.
શિષ્યોની પણ કેટલી મહાનું ખાનદાની કે “સહુ શિષ્યો મહારાજજીને ખુશ રાખવા સતત તત્પર રહેતા હતા.” કેવું વાતાવરણ હશે તે શ્રમણ સમુદાયનું ! આ વાતાવરણમાં કયો પાક્કો સંસારી પીગળ્યા વિનાનો રહી જાય?
મહારાજજી શિષ્યોની, માની જેમ માવજત કરતા. તમને ખબર છે આ તે સમય હતો કે “જ્યાં ૬૦ સાધુના જુથમાં સવાસ્ની નવકારશી કરનાર માંડ બે કે ત્રણ જ મહાત્મા હોય, બાકીના બધા આયંબિલ કે એકાસણામાં જ હોય'.
૫૫-૫૮ સાધુઓ બપોરના ગોચરી વાપરતા (જેમાં ચરિત્રનાયક ચન્દ્રશેખર વિ. આદિ હોય) મહારાજજીની ગોચરી વહેલી પતી જાય. પછી મહારાજજી, ગોચરી વાપરતા બધા સાધુઓ વચ્ચે શાસ્ત્રનો કે કર્મ શાસ્ત્રનો એવો સવાલ રજૂ કરતા કે “વાપરવા બેઠેલા સહુ સાધુ તે સવાલનો જવાબ શોધવામાં મશગુલ થઈ જતા” અને વાપરવાનું પતી જતું. રસનાની આસક્તિ સ્વયંભુ શાંત થઈ જતી હતી.
“ચન્દ્રશેખરવિજય” નામનું શ્રમણ પુષ્પ જે માંડલીમાં ખીલ્યું તે સમયના વાતાવરણની થોડી ઝાંખી કરી લઈએ.
સવારના સુર્યોદયથી જ સૂત્રો કંઠસ્થ કરવાનો અવાજ શ્રમણોના નિવાસમાંથી વહેતો હતો. આ સ્વાધ્યાયનો નાદ દેવી સંકેત જેવો હતો.
એવો નિયમ હતો કે જેને સવારે નવકારશી વાપરવાની હોય તે ગોચરી લેવા જાય. માટે ચન્દ્રશેખરવિજય નવકારશીની ગોચરી વહોરવા જતા.
• પંન્યાસ પદ્ધવિજયજી મહારાજ, શ્રમણોના Coach તરીકેની ફરજ બજાવતા હતા.
