Yugpurush

SR No.: 005689
Original Sutra Author: N/A
Author: Chandrajitvijay
Publisher: Tapovan Vidyalay
Publication Year: 2014
Total Pages: 250
Language: Gujarat
Classification: Book_Gujarati
File Size: 7 MB

Page 45

વિહવલ માતા વિફરે છે..
૧૫
મુનિ ચન્દ્રશેખરવિજયજીના દીક્ષા જીવનના શરૂઆતના ચાતુર્માસ મુંબઈ થયા. મુંબઈમાં જ તેમનો પરિવાર રહેતો હતો. માતુશ્રી સુભદ્રા બહેન પોતાના દિકરાને વંદન કરવા આવે ત્યારે ઉપાશ્રયના કોક ખૂણામાં માથું ભીંત તરફ રાખીને સ્વાધ્યાય કરતા પોતાના દિકરાને જોઈ, માનું હૃદય હર્ષ વિભોર બનતું. વંદન કરીને માંડ પાંચ-મિનિટ બેઠી હોય ત્યાં દિકરા મુનિ કહે “ચલો હવે હું સ્વાધ્યાયમાં બેસું છું.” મા, વજનદાર પગે ઉભા થઈ જતા. આવું બે ચાર વાર બનતા મા ભાવાવેશમાં આવી મહારાજજીની પાસે જાય છે અને માતૃહૃદયનો ભાવાવેશ, ગર્જના બનીને બહાર આવે છે અને મહારાજજીને ફરિયાદના સુરમાં સુભદ્રા બહેન કહે છે, સાહેબ ! મેં દિકરાને દીક્ષા આપી છે. પણ મારું માતૃત્વ તો આજે પણ જીવન્ત છે. આ ચન્દ્રશેખરવિજય, ઇન્દ્રવદન તરીકે મટી ગયા હશે પણ દિકરા તરીકે તો ખરાને? અને સુભદ્રા બહેન હીબકે ચઢી જાય છે. ત્યારે મહારાજજી ખુબ પ્રેમથી સાત્ત્વના આપતા પૂછે છે “સુભદ્રા ! શું વાત છે ? આટલો આક્રોશ શેનો છે ?” સાહેબ ! ચાર વારથી મારા દિકરા મહારાજને વંદન કરવા આવું છું અને તેઓ મારી સાથે પાંચ મિનિટ પણ વાત નથી કરતા. શું દીક્ષા આપવાથી તે દીકરો મટી જાય છે ? માતાની આ ફરિયાદ સાંભળી તેણીને આશ્વાસન મળે તે માટે મહારાજજી ચન્દ્રશેખરવિજયને બોલાવે છે અને આદેશ કરે છે, “જો ચન્દ્રશેખર, આ તારી ઉપકારી સંસારી માતા છે. તેણી તને વંદન કરવા આવે તો દશેક મિનિટ તેમની સાથે વાત કરજે”. ત્યારે વિનીત શિષ્યત્વના સ્વામી ચન્દ્રશેખરવિજય “તહત્તિ' કરે છે. પણ દિલની વાત રજૂ કરી દે છે અને કહે છે. ગુરુદેવ ! મારા સ્વાધ્યાયમાં અંતરાય ઉભો થાય છે માટે વાત નથી કરતો. દર વખતે શું વાત કરું ? મા તો વિદાય થઈ ગયા પણ મહારાજ પ્રેમસૂરીશ્વરજી આજે અત્યંત પ્રસન્ન હતા. તેમના દિલમાં તીવ્ર સંતોષનો સાગર હિલોળા લઈ રહ્યો હતો અને મહારાજજીએ ચન્દ્રશેખર મહારાજને બોલાવ્યા. હૃદયપૂર્વક ભેટી વહાલથી આશિષ આપતા કહે છે “ચન્દ્રશેખર ! મારા દિલનો એક ડર નિર્મૂળ થયો. મને તે વાતનો ખુબ આનંદ થયો કે “તું તારી માની સામે પણ જોવા રાજી નથી. તેથી સ્ત્રી બાબતમાં તું કાયમ આવો જ રહીશ તેવી મારી શ્રદ્ધા આજે પ્રગટી છે.”