________________
ઇન્દ્રવદનનો પત્તો ન લાગતા સંઘ મોભી જીવતલાલ શેઠ, પ્રેમસૂરીશ્વરજી મ.સા.ના ઉપાશ્રયમાં આવે છે. આખો ઉપાશ્રય જોઈ લે છે. તેમને શંકા હતી કે “આ મહારાજ, છોકરાઓને ભગાડીને દીક્ષિત કરે છે'' કારણકે ભૂતકાળમાં આ મહારાજે એવા બે-ચાર છોકરાઓને ભગાડીને જીવાભાઈ શેઠને ત્યાં જ આસરો અપાવેલો. પણ પ્રસ્તુત ઘટના વખતે પ્રેમસૂરીશ્વરજી મ.સા. એ સ્પષ્ટતા કરી અમે નથી જાણતા અને ત્યાં જ પેલા ગોરધનદાસ સમાચાર લાવે છે કે ‘‘ઇન્દ્રવદન સુરત પાસે રાંદેરમાં છે''. જીવતલાલ શેઠે તરત સંપર્ક કર્યો અને પહેલી વખત ગદિત અવાજે દિકરાને કહે છે ‘“બેટા ! તું અમારા પરિવારનો કુલદિપક બને, તેનો અમને કેટલો આનંદ હોય !!! તારા માટે મોહ જરૂર છે. પણ તારા ભવ્ય અરમાનો અમે નહી તોડીએ, અને બાપાજી કહે છે, બેટા ! પાછો આવી જા, આપણે તુરત મુહૂર્ત કઢાવશું.
ઇન્દ્રવદન તુરત પરત આવે છે. બાપાજી જીવતલાલ શેઠ તેને વ્હાલથી ભેટે છે. બેટા ! તને સંમતિ પૂર્વક વિદાય આપશું. તું નાના પરિવારથી મોટા પરિવાર તરફ જઈ રહ્યો છે અને માતા સુભદ્રા, ઘરે પરત આવેલા દિકરાને ગહુંલી દ્વારા આવકારે છે. હૃદયના વ્હાલથી ચુમીઓ ભરી આશિષ આપે છે.
તે દિવસ વિ.સં. ૨૦૦૮ વૈશાખ સુ.૬ નો હતો. બપોરે જ શેઠ જીવાભાઈ, પરિવાર સાથે પ્રેમસૂરીશ્વરજી મહારાજ પાસે જાય છે. ઈન્દ્રવદનની દીક્ષાનું મુહૂર્ત માંગે છે.
સદી સુધી જિનશાસન અને જૈનસંઘને સાચવનાર એક શુરવીર સંઘને મળનાર છે તેનો આનંદ મહારાજજીને પણ અપરંપાર છે.
છ વર્ષથી સાચવી રાખેલી વિરક્તિને હવે Perfect ત્યાગ મળશે તેનો આનંદ, ઇન્દ્રવદનના રોમ-રોમમાં છલકાઈ રહ્યો છે. અતિ ધનાઢ્ય પરિવારની આ દીક્ષા, સમગ્ર ભારતની શ્રેષ્ઠ ઘટના બનનાર છે.
D
૨૭
