________________
બાપાજી દિકરાના શણે...!
સંસારમાં આસક્તિને તમામ સુવિધા-સ્વતંત્રતા મળે છે પણ વિરક્તિને વેઠવું પડે છે. કદાચ સંસારને, સચ્ચાઈને કસોટીએ ચઢાવવાની ફાવટ છે. પણ કમાલ તો જુઓ ! લાખ્ખો વર્ષમાં એકપણ વાર સચ્ચાઈ, સંસારની જલદ કસોટી વચ્ચે પણ ફેઈલ નથી થઈ. ઇન્દ્રવદન તો સચ્ચાઈનું બીજુ નામ છે.
જે દિવસે સુશ્રાવક ગોરધનદાસે ઇન્દ્રવદનને કહાં, જો તારો પરિવાર અતિ ધનાઢ્ય છે, તેથી માબાપને સંતાનો ઉપર તીવ્ર મોહ હોય છે. માટે ઘરમાં રહીને ગૃહત્યાગની વાતો કરવાથી તું ફાવશે નહી. તારે રજા મેળવવા ઘર છોડવું જોઈએ.
ઘરમાંથી ભાગી જા" ઇન્દ્રવદન કહે પણ બાપાજીની ઇજ્જતનું શું? ત્યારે ગોરધનદાસ કહે છે ભલા માણસ બાપની ઇજ્જતની ચિંતા છે તો તું સંઘ કે શાસનનું ગૌરવ શી રીતે બની શકીશ?
અને ઇન્દ્રવદન તે રાતે સૂઈ ન શક્યો.... દીક્ષા મેળવવાની તીવ્ર આતુરતામાં કશો જ વિચાર કર્યા વિના રાતે જ ઘર છોડીને ભાગે છે. અડધી રાત સુધી ઇન્દ્રવદન ન આવતાં, તપાસ ચાલુ થાય છે. આ તે સમય હતો કે જ્યાં ભાગીને લગ્ન કરવા પણ મુશ્કેલ હતા. ત્યાં ભાગીને દીક્ષાનો વિચાર પણ ક્યાંથી હોય?
પણ કમાલ ભાનવિજયની દેશનાએ કરી. અનેક મમુક્ષુ યુવાનો માબાપની અનિચ્છાએ ભાગીને દીક્ષા લેવા માંડ્યા. જાણે કે ભાગીને દીક્ષા લેવી તે તે સમયની ફેશન બની ગઈ. યુવા મુમુક્ષો માટે આ ગૌરવ ગણાતું હતું. વળી પ્રેમસૂરીશ્વરજી મ.સા.નું સંયમબળ અને સ્નેહબળ એટલું તાકાતવર હતું કે “અનેક યુવાનોનો સંસાર માટે કે સ્વજન માટેનો મોહ સરળતાથી ઉતરી જતો હતો. ઈન્દ્રવદન પણ આ જ પરંપરામાં હતો. તેના માટે ધન-સાધન સંબંધ કરતા સંયમ જ મહત્ત્વનું હતું. તેથી ઇન્દ્રવદન ભાગી જાય છે.
૨૬
