________________
ભાવ સાથે ઇન્દ્રવદન પંડિતજીને સહેલાવતો હતો. અને આ અપૂર્વ સેવાથી પ્રસન્ન થયેલા પંડિતજી તાજામાજા થઈને પૂર્ણ પ્રસન્નતા સાથે ઇન્દ્રવદનને અધ્યયન કરાવતા અલ્પ સમયમાં જ પૂર્ણ કાલીન અભ્યાસ કરાવી દેતા.
આ કમાલ ઇન્દ્રવદનની બુદ્ધિની ન હતી, બલ્ક તેના વિનયની હતી. બુદ્ધિ મહેનત પ્રમાણેનું ફળ આપે, પણ વિનય, અલ્પ સમય અને અલ્પ મહેનતે વિપુલ પરિણામ આપી દે છે, બુદ્ધિમાનું બનાવી દે છે અને લોકપ્રિય પણ બનાવે છે.
વિદ્યાગુરુના આશિષથી પ્રગતિ થવા લાગી, છતાં ય ઈન્દ્રવદનનું મન ગ્લાનિમાં જ હતું કારણ સ્પષ્ટ છે. તેનું મન વિરક્ત હતું અને સ્વજનો ઇન્દ્રવદનમાં આસક્ત હતા. સમય વહે છે. મુંઝવણ વધતી જાય છે. વિરક્તિ પણ ત્યાગના ગગનને ઝંખે છે.
આ સ્થિતિમાં ઈન્દ્રવદન પોતાના વિરક્તભાવોને સ્પષ્ટ કરવા આતુર છે. સંસ્કૃત આદિના અભ્યાસ વચ્ચે ઈન્દ્રવદનને સંતોષ નથી કારણકે તેને સંસારથી છુટવું છે. આવી નાજુક પળોમાં ઈન્દ્રવદનને મુંબઈમાં એક વડિલ-જેમનું નામ ગોરધનદાસ માસ્તર હતું, તે મળે છે. તેઓ ઈન્દ્રવદનની ગ્લાનિનું કારણ જાણતા હતા તેથી તેમણે દીક્ષિત જીવન પામવા માટેનો જલદ માર્ગ બતાડી દીધો અને ઈન્દ્રવદને ધાર્યું નિશાન તાકી લીધું.
ર૫
