________________
ઇન્દ્રવદન પ્રતિદિન દેશનામાં જાય છે અને રડતી આંખે ઉઘડતી દૃષ્ટિએ દેશના સાંભળતો જાય છે. શ્રવણની અસર તળે ઈન્દ્રવદને પ્રતિજ્ઞા લીધી કે “જ્યાં સુધી દીક્ષા ન મળે ત્યાં સુધી ઘીનો ત્યાગ” અને આ ઘીના ત્યાગે સંસાર-ત્યાગના ભવ્ય નિર્માણનો શિલાન્યાસ કર્યો. લુખ્ખી રોટલી ખાવાના પહેલા જ દિવસે બાપાજીના તીવ્ર આવેશનો ભોગ, ઈન્દ્રવદન બને છે. બાપાજી સવાલ કરે છે. કેમ ઘી નથી ચોપડતો ? ત્યારે ઇન્દ્રવદન પ્રતિજ્ઞાનું નિમિત્ત જણાવે છે. ઘરમાં ધમાલ થાય છે. માતા સુભદ્રા, દિકરાને કહે છે “બેટા ! તું ઘરમાં મોટો દિકરો છે. તારા માટે તારા બાપાજીના અરમાન જુદા છે. તું શી રીતે તારા ત્યાગને સફલ બનાવીશ ?” ત્યારે ઈન્દ્રવદનની સિંહ ગર્જના થઈ કે
માં ! તેં જ મને જન્મ સમયે એક વાક્ય સંભળાવ્યું હતું ને ? તે વાક્ય, બીજ બનીને મારા અંતર મનમાં રોપાયું છે. હવે તે બીજ, વૃક્ષ બનીને આજે પરિપક્વ બન્યું છે. માં ! હવે તો આ પ્રતિજ્ઞા પ્રવજ્યા અપાવશે. જન્મ સમયે મારા મનમાં મૂકેલી તારી ભાવના ફળશે કારણ કે “તું. જિનશાસનની શ્રાવિકા છે'' માં ! આશિષ આપજે માં ! મને તારા આશિષમાં અપૂર્વ શ્રદ્ધા છે.
ઇન્દ્રવદન હવે ઘરના વડિલજનોના અધિકાર સામે પોતાની દઢ વિરક્તિને પ્રગટ કરતો જાય છે. બાપાજી પોતાના પુત્રના વિરાગથી હાલી ઉઠ્યા છે. તમને ખબર છે આ તે જીવાભાઈ છે કે “જે અન્ય માબાપોના સંતાનોને વૈરાગ્ય જાગ્યો હોય અને દીક્ષા ગ્રહણ કરવામાં અંતરાય આવતો હોય, તો તેઓ તે અંતરાય દૂર કરવામાં અગ્રેસર રહેતા. પણ હવે રેલો પોતાના ઘરે જ આવ્યો છે. શું કરવું તેની તીવ્ર મુંઝવણ જીવાભાઈને સતાવી રહી છે. ઇન્દ્રવદન દીક્ષાગ્રહણ માટે મજબૂત છે તો બાપાજી દીક્ષા ન થાય તે માટે પ્રયત્નશીલ છે.
ઈન્દ્રવદનનો વિરાગ ભાનુવિજય મહારાજની દેશનાના કારણે જ્વલંત બનતો ચાલ્યો છે. હૃદયના ભાવો હવે ઘરની કે વડિલોની આમન્યા જાળવે એટલા મર્યાદિત નથી રહ્યા. એક બાજુ મનની દોટ ગુરુદેવ તરફ છે, તો બીજી બાજુ બાપાજીના અનુરોધનો સ્વીકાર કરીને કોલેજમાં પદાર્પણ થાય છે. ઈન્દ્રવદન વિરક્તિ સુધી પહોંચતા હજુ કેટલા કોઠા પાસ કરશે તે ભાવિ જ જણાવશે.