________________
ભાન વિજયજીની વાણી કે ચિનગારી...
વિ.સં. ૨૦૦૬ની સાલ તપાગચ્છના શિરતાજ આચાર્ય વિજય પ્રેમસૂરીશ્વરજી મહારાજ પાલીતાણાથી વિહાર કરી, પોતાના પ્રભાવક શિષ્ય મુનિશ્રી ભાનવિજયજી સાથે, મુંબઈ પાયધુનીના નેમિનાથજીના ઉપાશ્રયમાં ચાતુર્માસ માટે પધારે છે. પૂજયપાદ આચાર્યદેવશ્રીનો દઢ સંકલ્પ હતો કે “જિનશાસનના સંચાલક શ્રમણ પ્રધાન જૈનસંઘને પચ્ચીસ યુવાન જૈન શ્રમણોની ભેટ ધરવી છે”
આ સંકલ્પ ન હતો, આ તો વાસ્તવિકતા હતી. મહાપુરુષનો વિચાર સ્વયં સર્જક બને છે. સ્વાર્થઆશંસા, પ્રસિદ્ધિ આદિથી મુક્ત કેવલ પરાર્થ પ્રચુર આ વિચાર, શક્તિ બનીને લહેર ઉભી કરશે તેવી કલ્પના તો ક્યો પામર જન કરી શકે ?
શાશ્વત ગિરિરાજ ઉપર વિરાટ પવિત્રતાના પુંજ જૈનાચાર્યનો વિચાર, સંકલ્પ બનીને જીવન્ત બને છે અને મુંબઈના ૨૦૦૬-૭-૮ના ત્રણ ચાતુર્માસ દરમ્યાન મુંબઈના જૈનસંઘમાં યુવાનોની દીક્ષાનો માહોલ સર્જાયો, પ્રવજ્યાની શૃંખલા શરૂ થઈ હતી. પ્રેમસૂરીશ્વરજી મ.સા. વચન સિદ્ધ મહા-પુરુષ હતા. જેના માટે કલ્પના પણ ન થઈ શકે તેવા પરિવારના યુવાનો, દીક્ષા જીવનને સ્વ કલ્પનાનું જીવન સમજીને સ્વીકારે છે.
ઈન્દ્રવદન, નેમિનાથજીના ઉપાશ્રયમાં ભાનવિજયજી મહારાજના પ્રવચનોમાં શ્રોતા બનીને આરંવા લાગે છે અને ભાનવિજયજીની વિરક્તિની વર્ષા જેવી વાણીનો રંગ, ઇન્દ્રવદનના સમગ્ર અસ્તિત્વને બદલી રહ્યો છે. વિરાગ એટલે (માનવ જીવનના) સમયનું સાચું મૂલ્યાંકન અને સાધનોની તુચ્છતાનું સ્પષ્ટ દર્શન છે. ઇન્દ્રવદન પોતાનામાં જાગેલા આ દર્શનથી હાલી ઉઠે છે. તેનો માહાલો પુકારે છે. “દસ વર્ષથી સત્તર વર્ષ સુધીનો સાત વર્ષનો અમૂલ્ય સમય હે પામર ! તેં માત્ર સ્વજનોના મોહ ખાતર સંસારમાં વેડફયો? ઊઠ ! ઊભો થા..તારું આત્મ પરાક્રમ જગાડ અને તારા માર્ગનો પ્રવાસી બન”