________________
“બાપાજી ! આપની આજ્ઞા અનુસાર હું મેટ્રિક પાસ થઈ ગયો છું. હવે મારે ગૃહત્યાગ કરીને દીક્ષાના માર્ગે જવું છે.’'
આનો ઉત્તર આપતા શેઠશ્રી જીવાભાઈ જણાવે છે બેટા ! તને ખબર છે તારા પિતાજીનું અવસાન થયું છે. તું તેનો મોટો દિકરો છે. જો હું તને દીક્ષાની રજા આપું તો લોકો એવું માનશે કે ‘‘જીવાભાઈએ પોતાના ભાઈના દિકરાને દીક્ષાની રજા આપી ભાગીદાર રહેવા જ ન દીધો.’’ હવે. બધો દલો તેમનો જ રહેશે. આવી લોક વાયકા થાય તો બેટા ! મારી ઇજ્જતનું શું થાય, એ તો વિચાર કર. તારા પિતાજીના અવસાન બાદ તું પણ મારો જ દિકરો છે. સાતેય બાળકો મારે મન સરખા છે. હું ઇજ્જત બગડવાના ડરથી પણ રજા હમણાં નહી આપું.
પણ હવે જો તું પુખ્ત થઈને દીક્ષા લઈશ તો મારી ઇજ્જત સચવાઈ જશે. માટે ઇન્દ્રવદન ! મેટ્રિક બાદ ગ્રેજ્યુએટ B.Com. કરી લે. પછી તને દીક્ષા અપાવુ તો મારી ઇજ્જત ખૂબ વધે, માટે મારી આટલી વાત માની લે. ઇન્દ્રવદન, બાપાજીની આવી લાગણી સભર સેલ્સમેન શીપને, કેમ ઠુકરાવી શકે ? અને પરિવાર જનોની માંગણીનો સ્વીકાર કરીને ઇન્દ્રવદને કોલેજ જવાની પણ સંમતિ આપી.
ઇન્દ્રવદન યોવનના થનગનાટવાળા દેહ સાથે કોલેજમાં પ્રવેશ કરે છે. યૌવન-ધન-બળ જ્યાં હોય ત્યાં રૂપ અને આકર્ષણ આપોઆપ શરણાગતિ સ્વીકારે છે. પણ ઇન્દ્રવદન અલગ માટીનો યુવાન છે. તેનો વિરાગ એવો જાજરમાન છે. તે રાગ કે આકર્ષણ સામે હારે તેમ નથી.
તે જ વર્ષ દરમ્યાન પરમતારક ગુરુદેવ પ્રેમસુરીશ્વરજી મ.સા. પોતાના વિદ્વાન શિષ્ય ભાનુવિજયજ સાથે મુંબઈ પધારે છે. મુંબઈના વિલાસી વાતાવરણમાં, ભાનુવિજયજીના વિરાગી વાણીન વાદળોની ગર્જના થવા લાગી અને ઈન્દ્રવદનનો વિરાગ વધુ ખીલી ઊઠે છે.
૨૦
Ed
